The Man I Can't Reach (COMPLETED)

Chapter 50

Lumakas ang tibok ng puso ko. Hindi ko siya mainditihan. Anong ibig niyang sabihin? I want to ask her but I'm too confused and afraid to hear everything. Hindi ko kayang magtanong.

Magsasalita pa sana siya pero biglang bumukas 'yung pintuan. It was Travin who opened it at may hawak hawak siyang susi. Sa likod niya ay may nakatayong babae at lalaki na may edad na. Napatingin ako kay Travin na alalang alalang nakatingin sa 'kin.

Agad na pumasok si Travin at niyakap ako ng mahigpit. Naramdaman ko ring hinalikan niya ang buhok ko. I am still frozen on my spot. Hindi pa rin mawala sa isip ko ang sinabi ni Cassidy. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko. May parte sa akin na gusto siyang paniwalaan at hindi.

"No! This bitch killed my child, mom! Huwag niyo siyang hahayaang lu—Ouch! Bitiwan niyo 'ko!"

Natuon ko bigla ang atensyon ko kay Cassidy. There are two bodyguards holding her as she keeps protesting. Sigaw siya nang sigaw hanggang sa makalabas sila. Nalaman ko rin na mga magulang pala ni Cassidy 'yung kasama ni Travin na pumasok sa room na 'to.

Nilapitan ako ng mama ni Cassidy, "Iha, pasensya na sa ginawa ng anak ko. She's not in her right mind after she lost her child. Don't worry."

Nang marinig ko 'yon ay halos matumba na ako. Kung kanina ay nagdadalawang isip ako kung paniniwalaan ko si Cassidy, ngayon ay hindi na.

"We have solved your case. You can go home after this." Dagdag pa ng mommy ni Cassidy. Pagkatapos ay napatingin na naman siya kay Travin. Ang kaniyang maamong tingin sa akin kanina ay napalitan ng nag-aapoy na galit.

"It's all your fault. You made my daughter like this." Cassidy's mother said angrily and walked out the room.

Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Saka ko lang din napansin na tumutulo na pala ang luha ko. Ni wala akong kaalam alam na umiiyak na pala ako.

"G-Giziel... Are you okay?" Travin asked.

Nanatili akong tahimik dahil wala akong lakas na magsalita pa pagkatapos kong malaman na...na namatayan pala ng anak si Cassidy.

Meanwhile, I heard Travin speaks again, "Please answer me, baby..."

I was still frozen on my spot. Wala talaga akong lakas na magsalita pa. Kahit noong pumasok sina mama, papa, at mga kaibigan ko ay nanatili pa rin akong walang kibo.

Tuwang tuwa sina papa at mama dahil nawala na ang kasong isinampa sa akin. Magandang balita 'yon pero hindi ko magawang ngumiti. My friends were also happy about it. They are even cursing Cassidy for arresting me using those false information. Pero patuloy pa rin na umaagos ang luha ko. I can't face any of them...kahit si Travin. I wiped my tears off of my face.

"I want to go home..." napakahinang bulong ko ngunit sapat na 'yon para marinig nila.

Nagkatinginan silang lahat. Halata ang pagtataka nila sa kinikilos ko. Nagtatanong ang mga mata nilang napapatingin kay Travin. But me? I didn't even bother to look at Travin nor give him a glance.

They were all curious but I'm glad they didn't mind to ask me. Roi leads the way to his car. Doon sumakay sina mama at papa, pati na rin ang mga kaibigan ko. Samantalang ako ay kay Travin napasabay.

"Giziel, please talk to me... Please don't scare me like this..." he uttered again.

Buong biyahe ay wala akong kibo. I can sense he's worried about me. Pero wala talaga ako sa tamang huwisyo para kausapin ang sinuman sa kanila.

Kahit noong makarating na kami sa bahay ay wala pa rin akong kibo. Nauna akong bumaba sa kotse, hindi ko na hinintay na pagbuksan pa ako ni Travin. I'm too tired to do that too.