Teatr marionetek ••• Miraculous ••• (Zakończone)

44.

Biedronka cofnęła się w czasie dostając swoją drugą szansę. Ponownie stała przed otwartym portalem, przy którym czekał Pegaz. Czarny Kot znowu obrywał kopniakiem, a stojący przed nią chłopak właśnie odwracał się, życząc jej powodzenia.

- Luka! - krzyknęła łapiąc go za ramię.

Obejrzał się na nią i zamarł.

- Co się stało? - zapytał natychmiast, spoglądając w jej zapłakane oczy.

Biedronka pod wpływem impulsu przytuliła go, a on trochę nieśmiało, ale odwzajemnił uścisk.

- Dziękuję. - szepnęła

- Czyli jednak moc węża się przydała. - stwierdził - Mówiłem, żebyś się nie kłóciła. Inni posiadacze też mogą chronić miracula.

Biedronka odsunęła się od niego i kiwnęła głową z uśmiechem, a potem od razu zwróciła się do Maxa, prosząc go, żeby zawołał Nino.

Gdy tylko zobaczyła przyjaciela, od razu nakarmiła Wayzza i poprosiła chłopaka o pomoc.

- Potrzebuję cię. - powiedziała - Zatrzymaj ją na chwilę, a potem na mój znak rozłożysz osłonę, dobrze? - wyjaśniła wskazując mu ich przeciwniczkę.

Nino nie potrzebował niczego więcej. Natychmiast zmienił się w Pancernika i stanął gotowy do walki i dopóki portal był otwarty, trzymał Lilę na dystans, chociaż dziewczyna nie wyglądała jakby chciała z nim walczyć. Biedronka zerknęła na Kota, który trzymając się za bok, bacznie im się przyglądał. Nie miała jednak czasu teraz o nim myśleć. Od razu zwróciła się do Maxa, podając mu jedzenie dla Kwami i miraculum pszczoły.

- Zbierz pozostałe miracula i zadbaj o ich bezpieczeństwo. - poprosiła, na co chłopak kiwnął głową i zniknął za portalem. Już miał go zamknąć, gdy nagle Biedronka usłyszała z niego głos przyjaciółki.

- Jeśli myślałaś że puszczę go samego…

Obok Biedronki stanęła właśnie Ruda Kitka, która machnęła tylko w stronę Pegaza, żeby zamknął portal. Biedronka pobłażliwie pokręciła głową.

- Jesteś niemożliwa. - powiedziała - Nie będę miała już czym nakarmić twojego Kwami więc nie możesz użyć mocy. Nie mogę chronić po przemianie jeszcze ciebie.

- O to się nie martw. - odpowiedziała natychmiast dziewczyna puszczając jej oko.

Biedronka wraz z przyjaciółmi stanęła teraz przed przeciwniczką, ale nie miała ochoty kolejny raz wysłuchiwać tych samym cierpkich słów co wcześniej. Od razu przeszła do sedna.

- Lila… - warknęła

- Marinette… - odparła ta w odpowiedzi ze złośliwym uśmiechem

- Wy tak serio?! - krzyknęła Ruda Kitka

Biedronka zerknęła na nią.

- Obiecuję, wszystko ci wyjaśnię, ale później. - powiedziała, po czym zwróciła się do Lili. - Jak mogłaś tak bezczelnie wykorzystywać moich przyjaciół? - zapytała - Czemu postanowiłaś zrobić sobie z nich marionetki? Co oni ci takiego zrobili?

- Nic… - wzruszyła ramionami Lila - Ale czasem trzeba kogoś poświęcić, żeby osiągnąć cel. Wprawdzie Władca Ciem nie do końca był zachwycony moim planem, ale ostatecznie się zgodził. A ty zostałaś sama, wierząc w to, że twoi znajomi cię nie lubią. Że nawet ci najbliżsi działają wbrew tobie. Nasze urocze motylki o wszystko zadbały. O każdy szczegół twojej relacji z bliskimi.

- Co takiego? - obejrzała się na przyjaciół, a Alya tylko spojrzała na nią smutno. Lila roześmiała się na ten widok.

- A myślisz, że czemu ona... - wskazała na mulatkę - wyznała Adrienowi wszystkie twoje sekrety? Czemu wymyśliła ten beznadziejny piknik i karaoke? Czemu w jego trakcie twoi znajomi się kłócili, a inni obściskiwali się na twoich oczach? Czemu wszyscy "wyjechali" i nie odzywali się do ciebie? - znów uśmiechała się złośliwie z satysfakcją opowiadając jej swój plan - Żebyś czuła, że jesteś sama. Że nie masz nikogo. Że nikomu nie jesteś potrzebna. A potem krok po kroku niszczyliśmy kolejne chwile twojego życia, które pogrążały cię w tym uczuciu. Broszka, którą stworzyłam skumulowała twoje negatywne emocje, które ostatecznie cię pokonały, po tym, jak dałaś się złapać w pułapkę i dorwałaś się do Grymuaru. Nie wiedziałam wtedy czemu tak bardzo cię interesował, ale przynęta zadziałała. Zniszczyliśmy cię. Tak niewiele wtedy zabrakło, ale teraz już się nam nie wywiniesz!