"Bade Karahanlı." Duyduğum tok sesle eş zamanlı olarak derin bir nefes aldım, ağır hareketlerle sesin geldiği yöne döndüm. Kapıyı yavaşça kapattı, gözleri beni buldu.
"İsmimi bile öğrenmişsin." Dudakları yana kıvrıldı, bana doğru geldi.
"Öğrenmek zo...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar...
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
49. BÖLÜM "BEN YANINDAYIM"
Tepki veremedim, tepki vermek bir yana dursun hareket bile edemedim. Kelimenin tam anlamıyla dondum. Karan onu itmemiş olmamdan cesaret almış olacak ki biraz daha beni kendine çekti ve öpmeye devam etti.
Ona karşılık vermedim ama itmedim de, gözlerimi kapattım. Karan bir saniye bile dudaklarımdan ayrılmazken nefes alamadığım için bayılacakmış gibi hissediyordum.
Bir eli hâlâ bileğimi tutarken diğer eli yüzümü buldu. Dudakları dudaklarımı işgal ederken tüm vücudum terlemeye başladı. Kalbim deli gibi atıyordu. Sanki her an göğüs kafesimi delip çıkacakmış gibi hissettim. Usulca ayrıldı dudaklarımdan. Eş zamanlı olarak açtım gözlerimi.
"Kendine gel demiştin." Sesi boğuklaşmıştı, cevap veremedim.
"Kendime geldim." deyince utandım, gözlerimi kaçırdım. Sanki ilk defa öpüyormuş gibi utanmıştım.
"Ben..." deyip sustum, ne diyeceğimi bilemedim. Kaybetmişlik hissi beni esir alırken böyle hisettiğim için kendime kızdım. Karan'ın bakışları üzerimdeyken ondan uzaklaştım.
"Şey yap sen..." dedim ve ayağa kalktım. Karan doğrulurken devam ettim.
"Kalk yıkan!" dedim aniden. Şaşırdığını hisettim, başı bana dönüktü ama bana bakıyor mu anlamak mümkün değildi. Bu da gülmeme neden oluyordu.
"Ne?" deyince kahkaha atmamak için kendimi zor tuttum.
"Yıkan diyorum yıkan! Dedim ya az önce leş gibi kokuyorsun diye." Ayağa kalkıp yanıma geldi.
"Bu mu yani?" deyince başımı salladım. Az önce olanları konuşmak hiç istemiyorum çünkü çok utanıyorum.
"Evet bu, git hadi bir duş falan al kendine..." deyip sustum. Daha birkaç dakika önce bunu söylediğimde yaptığı şey aklıma gelince devam etmek beni korkuttu. "İyi ol." diye tamamladım cümleyi. Karan'ın kaşları çatıldı. Eğilip orta sehpanın üzerinde duran ecza poşetini göstererek konuştum.
"Burada gözün için krem falan var. Önce güzelce duş al sonra bunları gözüne süreceğim, bir an önce iyileşmen lazım. Hem sen duş alırken ben de bir şeyler hazırlarım. Bu kadar içtikten sonra miden bulanır, bir şeyler yemen daha iyi olur." Öylece durup baktı bana ama bir şey demedi.
