KARANLIK

13.BÖLÜM "TUTKU"

Merhaba <3

Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim, bu bölüm için de yorumlarınızı bekliyorum.

Oy vermeyi de unutmayın lütfen♡

Keyifli okumalar!

.

.

.

13. BÖLÜM "TUTKU"

Korku, benden uzak bir duyguyken şimdi bunu bir başkası için hissediyordum, Selen için. Sanırım bu korkum da yersiz değildi, çünkü duyduklarım pek sıradan ve küçük bir şey değildi. Korku dolu bakışlarımı Selen'e çevirdim, benden farksız olduğunu gördüm ve yeniden Karan'a odaklandım.

"Sakin ol." dedim, bakışları daha da sertleşti.

"Sakin olayım öyle mi?" Başımı salladım ve sekerek ona yaklaştım.

"Önce konuşalım." Derin bir nefes aldı.

"Doktor sana ayağının üstüne basma daha kötü olur demedi mi? Bizzat ben yolda bin kez seni bu konuda uyarmadım mı?" Şaşkınca olduğum yerde kaldım.

Selen hamileydi ve o benim ayağımı mı söylüyordu?

"Kızım sen beni delirtmek mi istiyorsun? Niye çıktın tek başına kadar buraya?" Sanırım bu hiçbir şey duymamıştı. Selen'e doğru baktım ve onun da rahat bir nefes aldığını gördüm. Gözlerim sürekli karnına kayıyordu.

Karan gibi abisi varken böyle bir şeye nasıl cesaret edebilirdi ki?

"Sen beni hesaba almıyor musun? Kime söylüyorum ben burada?" Selen'e bakmayı bırakarak Karan'a döndüm. En iyisi onu hemen buradan gönderip Selen'le konuşmaktı. Bunun için de en iyi yol ona karışamayacağı ve utanacağı bir konuda yalan söylemekti.

"İlla söyletecek misin ya? Bir şeye ihtiyacım vardı çıkmak zorunda kaldım." Kaşlarını çattı.

"Neye ihtiyacın vardı? Seslenseydin Selen salona getirirdi ya da ben çıkar alırdım." Ne yani gerçekten ne söylemeye çalıştığımı anlamamış mıydı?

"Bu öyle bir şey değil yalnız."

"Nasıl bir şeymiş?" Yutkundum. Onu utandırıp gönderecekken ben utanmıştım.

"Sen ne meraklı birisi çıktın ya?" Kaşlarını çatınca konuşmaya devam ettim.

"Özel bir şey, umarım bu sefer anlamışsındır. Anlamadıysan bile kapıyı çek, çık ve git artık." Anlamış olacak ki uzatmadan başını salladı.

"Sen bu kovma işine çok alıştın. Bunu konuşacağız." dedi ve Selen'e döndü. Selen hâlâ ileride şaşkınca ve korkuyla duruyordu.

"Bu odanın hâli ne böyle? Ne bu yerdeki cam kırıkları?" Selen'in titrediğini fark edince yine araya girdim.

"Ben odaya aniden girince korkup elindeki bardağı düşürdü." Bana bakmadan Selen'e bakarak konuşmaya devam etti.