KARANLIK

7.BÖLÜM "YALAN"

Merhaba <3

Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim, bu bölüm için de yorumlarınızı bekliyorum.

Oy vermeyi de unutmayın lütfen♡

Keyifli okumalar!

.

.

.

7.BÖLÜM "YALAN"

Hayatım boyunca tesadüflere inanan biri olmamıştım. Bir şeyin tesadüfen gerçekleşmiş olması bana hep saçma gelirdi. Fakat şimdi karşımda gördüğüm, elimi ağzına bastıran adamın arkasında duran adamın varlığı beni buna inandırmaya başlamıştı. Onun bu evde ne işi vardı? Bu kadar büyük bir tesadüf olması normal miydi? Ya da gerçekten tesadüf müydü?

"Şimdi ağzını açacağım ama sesini çıkarmayacaksın tamam mı?" Gözlerimi arkadaki adamdan çekerek bana bunu söyleyen ve beni içeriye çeken adama baktım. "Tamam mı dedim?" Sorusunu tekrar edince itiraz etmeden başımı salladım. Elini yavaş bir şekilde ağzımdan çekince derin bir nefes aldım. Adam hiçbir şey söylemeden odadan çıkıp giderken odanın içindeki diğer adama baktım. O gözlere bakınca onu tanımak çok da zor olmamıştı. Ne yapacağımı bilmez bir şekilde ona bakarken eliyle beni yanına çağırdı.

Sakin ol Bade, sakin ol... Hiçbir sorun çıkmayacak. Kendi kendimi cesaretlendirerek yanına doğru yürüdüm. Gözlerini bir an olsun üzerimden ayırmamıştı.

"Ne istiyorsunuz benden?" Ondan birkaç adım uzakta durmuştum.

"Hiçbir şey." Sesi kulaklarıma gelince ister istemez o günkü bağırmasını hatırladım.

"Kimsiniz siz?" Tekerlekli sandalyesinin düğmesine basarak bana biraz yaklaştı.

"Beni tanımış olman lazımdı. Yoksa unuttun mu?"

"Ben hiçbir şeyi unutmam. Sizi gayet iyi hatırlıyorum. Sormak istediğim şey bu evde ne işiniz olduğu."

"Burası benim evim." Şaşkınlığım giderek artıyordu.

"Sizin eviniz mi?"

"Evet, sen de benim gelinim oluyorsun." Ne yani bu adam Karan'ın babası mıydı?

"Sizin oğlunuz olduğunu bilmiyordum."

"Bilmediğini çok iyi biliyorum."

"Bu bir tesadüf mü yoksa oyun mu? Çok merak ettim doğrusu."

"Kader diyelim." Onu dikkatle inceledim. Çok değişmişti ama yine de onu tanımak zor olmamıştı. O günkü o gözleri unutmam mümkün değildi.

"Öldüğünüzü düşünüyordum."

"Ölmedim sadece 14 yıldır bu tekerlekli sandalyeye mahkumum hepsi bu."

"Babamın yaptığı şeyin cezasını ben mi çekeceğim şimdi? Çektiremezsiniz orası ayrı bir konu ama sadece böyle bir şey yapmayı düşünüyor musunuz merak ediyorum." Gözlerimin içine baktı.