"Bade Karahanlı." Duyduğum tok sesle eş zamanlı olarak derin bir nefes aldım, ağır hareketlerle sesin geldiği yöne döndüm. Kapıyı yavaşça kapattı, gözleri beni buldu.
"İsmimi bile öğrenmişsin." Dudakları yana kıvrıldı, bana doğru geldi.
"Öğrenmek zo...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar.
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
57. BÖLÜM "HAYAL KURMAK"
Karan onu itmemiş olmamdan cesaret almış olacak ki bana doğru bir adım attı, geri gittim. Bu sayede eve girmiş oldum. Dudakları dudaklarımdan bir saniye bile ayrılmazken bir adım daha attı, yine geri gittim. O da eve girmiş oldu.
Belimdeki elini çekti, eli yüzümü buldu. Yüzümü avuçlarının arasına aldı, öpmeye devam etti. Boşlukta olan ellerimi nereye koyacağımı bilemezken Karan dudaklarımdan ayrıldı, sadece birkaç santim uzağımda durarak fısıldadı.
"Seni seviyorum." Gözleri dudaklarımdan gözlerimi bulurken ekledi. "Çok seviyorum." Hiçbir şey diyemedim, devam etti.
"Çok özledim seni." deyip iç çekti. "Çok." diye yineledi, dudakları yeniden dudaklarımı buldu. İtmek istemedim, nereye koyacağımı bilemediğim ellerimi onun boynuna doladım ve ona karşılık verdim. Bundan memnun olduğunu belli edecek bir ses çıkartırken sırtım duvara değdi.
Ona karşılık verdiğim için daha sert öpmeye başladı. Gözlerim istemsizce kapanırken ayaklarım yerden kesildi ve kendimi onun kucağında buldum. Düşmemek için ona daha sıkı sarılırken sırtım salondaki koltukla buluştu, gözlerimi açtım. Gözlerim onun yeşilleriyle temas etti.
"Çok seviyorum." diye yineledi dudaklarımdan ayrılırken, sessiz kalmayı tercih ettim. Ağırlığını vermeden üzerime uzanmıştı.
"Söz veriyorum." dedi gözümün önüne düşen bir tutam saçı kulağımın arkasına sıkıştırırken ve devam etti.
"Sen de yeniden beni seveceksin." Saçımdaki eli yüzümü buldu. Sıcacık eli kendimi daha iyi hissetmeme neden oldu.
"Bunun için elimden gelen her şeyi yapacağım." deyip eğildi, dudakları boynumu buldu. Dudakları boynumda gezinirken devam etti.
"Her şeyi düzelteceğim söz veriyorum." dedi, öpmeyi bıraktı. Üzerimde uzanırken başını boynuma koydu, diğer eli yeniden saçımı buldu. Yüzünü göremiyordum ama sürekli kulağıma fısıldayıp sözler verip duruyordu.
"Çok mutlu olacaksın." Kaşlarımı çattım. "Hep güleceksin bundan sonra." Saçlarımı okşamaya devam ediyordu.
"Ağlamak yok, ağlamayacaksın." Niye sanki tüm bunlar olurken kendisi olmayacakmış gibi konuşuyordu?
