38.BÖLÜM "BERABER"

63.5K 3.8K 1.8K
                                    

Merhaba <3

Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim, bu bölüm için de yorumlarınızı bekliyorum.

Oy vermeyi de unutmayın lütfen♡

Keyifli okumalar!

.

.

.

38. BÖLÜM "BERABER"

Beni sımsıkı saran bir çift kol nefesimi keserken bundan rahatsız olup gözlerimi araladım. Gördüğüm ilk şey Karan'ın yüzü olurken dün gece aklıma geldi. Bu yüzümde bir gülümseme oluşmasına neden olunca hiç pişmanlık duymadığımı ve duymayacağımı fark ettim.

Karan'ın yüzüne dikkatle baktım. Elim istemezce sakallarına giderken kendime engel oldum ve uyumasına izin verdim. Çok erken biraz daha uyusun diye düşünürken kirpiklerinin titrediğini fark ettim. Uyanacağını anlayınca beni sımsıkı sarmış olsa da sersemliğinden faydalanıp kollarından kurtuldum ve ona arkamı döndüm. Tamam dün gece baya bir cesur davranmıştım ama şimdi o yaptığım şeyler yüzünden utanıyorum.

Dizlerimi karnıma kadar çekip, cenin pozisyonuna gelerek gözlerimi kapattım ve uyuyor numarası yaptım. Ona arkamı dönelim birkaç dakika bile olmamışken kolları yeniden beni sardı. Başı omzumun üzerindeyken mahmur çıkan sesiyle kulağıma fısıldadı.

"Neden bana arkanı dönüyorsun?" Konuşurken boynuma değen nefesi gülme isteği uyandırdı ama kendime engel oldum. Uyanık olduğumu bildiği için uyuyor numarası yapmaktan vazgeçerek konuştum.

"Uyuyorsun diye rahatsız etmek istemedim." Dudaklarını boynumda hissettim.

"Beni sadece yokluğunla rahatsız edebilirsin." Gülümsedim.

"Düşünüyorum da bundan daha güzel bir güne uyanmamıştım." Ona döndüm ve az önce uyuyor zannedip yapamadığım şeyi yapıp, yüzüne dokundum.

"Uzun süre sonra çok mutluyum." dedim. Karan'ın dudakları yana kıvrıldı. "Bunu kimsenin bozmasına izin verme." Bir elini belimden çekip yanağımı okşadı.

"Verme değil vermeyelim." Gözlerimin dolmasına engel olamadım.

"Bunu bir tek sen yapabilirsin. Benim başka biriyle savaşacak gücüm yok. Ben dün gece son savaşımı da kaybettim." Kaşlarını çattı.

"Ne demek bu şimdi?"

"Seni çok seviyorum demek. Senden uzak durmak için çok savaştım ama sana yenildim." Karan gülümserken devam ettim.

"Ve ilk defa kaybettiğim için mutluyum." Başını sağa sola salladı.

"Sen kaybetmedin, biz kazandık." deyip hâlâ onun yüzünü okşayan elimi tuttu.

KARANLIKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin