Merhaba <3
Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim, bu bölüm için de yorumlarınızı bekliyorum.
Oy vermeyi de unutmayın lütfen♡
Keyifli okumalar!
.
.
.
40. BÖLÜM "TEDAVİ"
Karan hâlâ elindeki ilaç kutusuna bakarken sesimi çıkaramadım. Suçunu bildiğimden tek kelime bile edemedim. Ta ki o başını kaldırıp da bana bakana kadar. O an susmakla olmayacağını, kendimi açıklamam gerektiğinin farkına varıp konuşmak istedim.
"Karan o..." Devam etmeme izin vermeden kutuyu göstererek konuştu.
"Ne ilacı bunlar?" Yutkundum, ellerimi yumruk yapıp cesaretimi topladım.
"Ağrı kesici." dedim bir çırpıda. Öyle bir korkuyorum ki hayatım boyunca daha önce belki de hiç bu kadar korkmamışımdır.
"Bade." deyip sustu Karan ve derin bir nefes alıp devam etti.
"Bana doğruyu söyle. Benim bu ilacın ne için olduğunu öğrenmem beş dakikamı bile almaz ama bana doğruyu sen söyle." Cevap vermedim.
"Susma! Niye kullanıyorsun bu ilacı sen? Kim verdi bunu sana?" Başımı öne eğdim.
"Başım ağrıyordu başka hiçbir şey yok."
"Bu ilaç doktorun sana verdiği ilaçlardan birisi değil. Bana aldığın ağrı kesicinin de bittiğini söyledin. Evden çıkıp yenisini de almadın. Bu evde sana birisi vitamin bile vermiş olsa bundan benim haberim olur. Son kez söylüyorum sana bana doğruyu söyle!" Cevap vermedim.
"Konuşsana!" Bağırınca irkildim ve ondan bir adım uzaklaştım. Gözlerim dolarken yere dağılmış olan haplara baktım.
"İyi peki, sen yine yalan söyle bana! Yine sus, yine bildiğini yap. Aferin sana böyle devam et." dedi ve yere diz çöküp hapları topladı.
"Karan." deyip ona engel olmak için kolundan tuttum. Onu yerden kaldıracakken başını kaldırıp bana baktı.
"Çek elini." Yalvaran gözlerle konuştum.
"Lütfen kalk." Söylediğim şeye kulak asmadan yerdeki hapların hepsini hızlı hızlı topladı ve ayağa kalktı.
"Ben..." Konuşacakken beni dinlemeden banyoya girdi. Hemen peşinden gittim. Avucundaki ilaçları tuvalete attı ve sifonu çekti. Hiçbir şey diyemedim. Gözleri yeniden beni buldu. Bir şey söylemesini hiç değilse bağırırıp, kızmasını bekledim ama tek kelime etmeden yanımdan geçip banyodan çıktı.
Onunla birlikte ben de banyodan çıktım. Ne yapacak diye ona bakarken hiçbir şey yapmadan odadan çıktı. İlacı aşağıdakilere soracak olma ihtimali aklıma gelince koşarak peşinden gittim. Daha doğrusu gidemedim çünkü odanın kapısına geldiğimde kapının kilitli olduğunu gördüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIK
ChickLit"Bade Karahanlı." Duyduğum tok sesle eş zamanlı olarak derin bir nefes aldım, ağır hareketlerle sesin geldiği yöne döndüm. Kapıyı yavaşça kapattı, gözleri beni buldu. "İsmimi bile öğrenmişsin." Dudakları yana kıvrıldı, bana doğru geldi. "Öğrenmek zo...