KARANLIK

18.BÖLÜM "SEVME BENİ"

Merhaba <3

Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim, bu bölüm için de yorumlarınızı bekliyorum.

Oy vermeyi de unutmayın lütfen♡

Keyifli okumalar!

.

.

.

18. BÖLÜM "SEVME BENİ"

Karan bakışlarını bir an olsun üzerimden çekmedi. Meraklı olduğunun farkındaydım ama bunu öfkesinin altına gizliyordu.

Gözlerimi ondan çekip babama baktım. Kendinden emin bir şekilde duruyordu.

Annemi seçeceğimi çok iyi biliyor.

Birkaç adım atarak ona yaklaştım ve Karan'dan uzaklaştım. Bu hareketim babamı memnun etmişti.

"Seninle geleceğimi çok iyi biliyorsun değil mi?" Başını salladı.

"Sen annen için her şeyi yaparsın." Güldüm.

"Bunu duyduğuma sevindim." Yüz ifadesinden rahatladığını fark ettim.

"Madem ikimizde aynı şeyi düşünüyoruz bin hadi arabaya." Alayla bir kez daha güldüm. Kaşları çatıldı.

"Annem için her şeyi yapacağımı bildiğin için annemi kullanıyorsun. Bunu anlamayacak kadar aptal olduğumu falan mı düşünüyorsun?"

"Ne demek şimdi bu?" Rahat bir şekilde konuştum.

"Ben annemin öldüğünü kendi gözlerimle gördüm. Sen gösterdin bana hatırlamıyor musun?"

"Öldüğüne bu kadar eminsin yani?"

"Bilmem belki de yaşıyordur." Hayır yaşamıyor. Bundan daha önce hiçbir şeyden emin olmadığım kadar eminim ama yine de devam ettim.

"Ama eğer yaşıyorsa da şu an bir yerlerde seninle gelmemem, tekrar senin hayatına dönmemem için dua ediyordur."

"Bana bak..." Devam etmesine izin vermeden ondan uzaklaştım.

"Sesini daha fazla duymaya tahammül edemeyeceğim. Şimdi buradan gidersen senin için çok iyi olur." dedim ve Karan'ın yanında durdum.

Göz ucuyla Karan'a baktığımda yaptığım şeyden fazlasıyla memnun olduğunu gördüm. Keyfi yerine gelmiş olacak ki mutlu bir şekilde badem şekerlerini yiyordu.

Bu beni güldürdü.

"Çok pişman olacaksın." Bakışlarım tekrar babamı buldu.

"Seninle gelip pişman olacağıma burada kalır pişman olurum." Sinirlendiğini fark ettim. Onu sinirlendirmek hoşuma gidiyor.