"Bade Karahanlı." Duyduğum tok sesle eş zamanlı olarak derin bir nefes aldım, ağır hareketlerle sesin geldiği yöne döndüm. Kapıyı yavaşça kapattı, gözleri beni buldu.
"İsmimi bile öğrenmişsin." Dudakları yana kıvrıldı, bana doğru geldi.
"Öğrenmek zo...
Ekranın sol alt köşesinde bulunan yıldızı parlatarak okumaya geçerseniz çok sevineceğim.❥
Buraya ben de sizin için bir yıldız bırakıyorum.⭐ Siz de yıldız ve kalplerinizi bırakabilirsiniz.♡
Bölüm sonunda görüşmek üzere, keyifli okumalar...
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
44. BÖLÜM "GEÇMİŞİN İZLERİ"
Öylece bakakaldım ona. Ne yoluma devam edebildim ne de arkamı dönüp gidebildim. Sadece baktım. Öylece durdum ve baktım.
Onun da benden hiçbir farkı yoktu. Gözlerini bir saniye bile olsun çekmedi gözlerimden. Gözlerim doldu. Sanki birisi kalbimi avuçlarının arasına almış sıkıyormuş gibi hissettim. Nefesim kesildi, nefes alamadım.
Karan aynı şaşkın ifadeyle yüzüme bakmaya devam etti. Tıpkı benim gibi hiçbir şey yapmadı, öylece durdu. Gözyaşlarım kirpiklerimde asılı dururken ne yapacağımı bilemedim. Şu an yapmam gereken en doğru şey gözlerimi ondan çekmek, arkamı dönmek ve gitmekti ama yapamadım. Beş ay önce cesaret edip yaptığım şeyi bu sefer yapamadım.
Saçları ve sakalları eskisine göre biraz daha uzundu. Sanki biraz da zayıflamış gibiydi. Yine her zamanki gibi siyah gömlek siyah pantolon ve siyah uzun bir ceket giymişti. Hareket eden adem elmasından yutkunduğunu anladım. Gözlerini gözlerimden çekmeden bir adım attı fakat sonra durdu, gelmedi. Ona doğru gitmek istedim ama gidemedim.
Bana kızgın olmaması gerekiyordu. Gidersen affederim, kızmam da kırılmam demişti.
Ama beklerim de demiş beklememişti.
"Geldim geldim." Birisi yüksek bir sesle konuşup koridorun ortasında olduğumdan dolayı bana çarparken gözlerim onu buldu. Kumral, renkli gözlü bir kızdı.
"Çok özür dilerim hanımefendi." deyip cevap vermemi beklemeden koşturmaya devam etti. Gözlerimi yeniden Karan'a çevirdiğimde kızın onun yanında durduğunu gördüm. Bu kaşlarımı çatmama neden olurken Karan gözlerini üzerimden çekmedi.
Yarın nişanlanacağı kız bu muydu? Bu kızı mı seviyordu artık?
Düşündüğüm şeyler yeniden gözlerimin dolmasına neden olurken onların arkasından çıkan kişiyi gördüm.
"Bade." deyip Doğan koşar adımlarla yanıma geldi. "İyi misin?" Gözlerimi Karan'dan çektim. Biraz daha ona bakarsam hiç yapmamam gereken bir şey yapacak, ağlayacağım. Doğan benden bir cevap beklerken yutkundum ve boğazımda oluşan yumrudan kurtuldum.
