KARANLIK

15.BÖLÜM "KAYIP"

Merhaba <3

Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim, bu bölüm için de yorumlarınızı bekliyorum.

Oy vermeyi de unutmayın lütfen♡

Keyifli okumalar!

.

.

.

15. BÖLÜM "KAYIP"

KARAN ATASOY

Sinirli bir şekilde babamın odasından çıktım ve derin derin nefes alarak sakinleşmeye çalıştım.

Sakinleşemeyeceğimi fark edince ise aynı sinirle tekrar odadan içeriye girdim ve kendimden emin bir şekilde babamın karşısında durdum.

"Vermiyorum." Kaşlarını çattı.

"Neyi vermiyorsun?"

"Bade'yi o adama vermiyorum. Sıkıyorsa gelsin alsın." Yüzündeki şaşkınlık yerini öfkeye bırakmıştı.

"Ne demek vermiyorum?" Ellerimi cebime koydum ve rahat bir şekilde konuştum.

"Karım değil mi vermiyorum işte. Hiç kimse de gelip alamaz." Öfkeyle tekerlekli sandalyesinin kenarına vurdu.

"En başında böyle konuşmamıştık." Başımı salladım.

"Aynen öyle en başında gerçekten de böyle konuşmamıştık. Siz benden sadece kızı kurtarmamı istediniz ben de kurtardım. Zaten siz istemeseniz bile beni o evden kurtardığı için yapacaktım bunu."

"Madem sen de kurtarmayı istiyordun şimdi sorun ne? Niye bize karşı çıkıyorsun?" Alayla güldüm.

"Sorun ne mi? Kızı resmen kendi ellerinle dedesine ver diyorsun bana baba! O adamın kızı ne için istediğini bile bilmiyoruz."

"O kız onun torunu. Ne için isteyebilir?"

"Madem torunu yıllardır neredeymiş? O üç tane şerefsiz kızı eve hapsedip hayatını mahvettiklerinde ne yapıyormuş? Şimdi mi gelmiş aklıma torunu olduğu."

"Sana ne! Ne zaman geldiyse geldi aklına. Senin işin bitti o kızla. Bugün dedesiyle göndereceksin."

"Siz her yerde beni ararken o kız benim hayatımı kurtardı. O olmasaydı cesedim kim bilir hangi ormanda gömülü olacaktı. Ben bana iyilik yapana kötülük yapmam!"

"Sana kötülük yap diyen yok. Dedesinin yanında daha mutlu olacak. Sen de tanıyorsun dedesini. Nasıl birisi olduğunu biliyorsun. Zarar vermez Bade'ye." Derin bir nefes aldım.

"Nasıl birisi olduğu beni hiç ilgilendirmez. Vermiyorum dedim bitti! Nerede mutlu olacağına, kimin yanına gidip, kiminle yaşayacağına da o karar verir."

"Beni yarı yolda mı bırakacaksın? Dedesine ne diyeceğiz?" Sanırım yeterince sakin kalmıştım ve artık dayanamayacaktım.