"Bade Karahanlı." Duyduğum tok sesle eş zamanlı olarak derin bir nefes aldım, ağır hareketlerle sesin geldiği yöne döndüm. Kapıyı yavaşça kapattı, gözleri beni buldu.
"İsmimi bile öğrenmişsin." Dudakları yana kıvrıldı, bana doğru geldi.
"Öğrenmek zo...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar...
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
50. BÖLÜM "SONSUZA KADAR"
Yüzümde kocaman bir gülümseme oluşurken uzattığı poşeti almak yerine aramızdaki birkaç adımlık mesafeyi kapattım ve boynuna sarıldım. Karan'ın yüzünü görmesem de şaşırdığını hisettim. Çok geçmeden ellerini belime dolayıp başını boynuma gömdü ve derin bir nefes aldı.
"Böyle karşılayacaksan buraya her gün gelebilirim." deyince güldüm.
"Her gün buraya gelirsen ben de her gün sana sarılabilirim." dediğimde o da güldü.
"Güzel anlaşma, ben varım." deyince geri çekildim. Karan da benden yavaşça ayrılırken yüzümdeki gülümseme giderek büyüdü.
"Madem buradaydın neden beni uğraştırıyorsun? Niye kapıda olduğunu söylemedin?" Omuz silkti.
"O zaman şaşırıp bu şekilde sarılmazdın." deyince güldüm.
"Öyle de diyebiliriz." Gözlerimi kıstım ve sanki sinirliymiş gibi yapıp omzuna vurdum.
"Pis fırsatçı." Karan güldü, cevap vermezken kapının önünden çekilip aralık olan kapıyı biraz daha açtım.
"İçeriye geç hadi." Sanki bunu söylememi bekliyormuş gibi hemen eve girdi. Şişmiş olan gözleri etrafta gezinirken görüp görmediğini merak ettim doğrusu.
"Yalnız yaşıyorum, benden başka hiç kimse yok." dediğimde gözleri beni buldu.
"Biliyorum." Kaşlarımı çattım.
"Nereden biliyorsun?" Elini ensesine attı, dikkatle ona bakarken gözlerini benden çekti.
"Tahmin ettim." Göz devirdim.
"Yalan söyleme."
"Söylemiyorum." deyip salona doğru yürüyünce konuyu kapatmaya çalıştığını anladım ve uzatmadım.
"Yalnız ayakkabıları çıkartıyoruz." Durdu ve bana baktı. "Sürekli ev temizleyemem." diye ekleyince Karan yeniden yanıma geldi ve ayakkabılarını çıkardı.
"Terlik vereyim mi?" diye sorduğumda başını kaldırıp bana baktı. Karan'ı bir an için kendi terliklerim içinde düşününce kahkaha atmamak için kendimi zor tuttum.
