KARANLIK

22.BÖLÜM "İTİRAF"

Merhaba <3

Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim, bu bölüm için de yorumlarınızı bekliyorum.

Oy vermeyi de unutmayın lütfen♡

Keyifli okumalar!

.

.

.

22. BÖLÜM "İTİRAF"

Düşündüğüm ve hissettiğim şeyin her ne kadar yanlış olduğunu bilsem de hissediyorum işte. İlk defa birini kıskanıyorum. Hem de nedensiz bir şekilde. Bununla nasıl baş edeceğimi bilmesem de diğer duygular gibi bununla da baş etmeyi öğreneceğim. Bu yüzden de arkamı dönüp gidemem.

Hiç kimseden ve hiçbir seyden, bu yüzden de sonuna kadar savaşacağım.

"Yapacağız yapacağız da ne yapacağız ben onu tam olarak anlayamadım." diyen Selen'e baktım.

"Sen onu bana bırak. Ben ne yapacağımı çok iyi biliyorum." dedim, kendini gösterdi.

"Ben ne yapacağım peki tam olarak?" Omuz silktim.

"Hiçbir şey. Sen sadece Ezgi'nin sana söylediklerini yapacaksın. Seni tehdit etmesine ve yönlendirmesine izin vereceksin. Senden yapmanı istediği her şeyi bana söyleyeceksin. Ben ona ne yapacağımı çok iyi biliyorum." Selen'in yüzünde meraklı bir ifade oluştu.

"Abime hamile olduğumu söylemesine izin vermeyeceğiz değil mi?" Başımı olumsuz anlamda sallayarak konuştum.

"Tabii ki vermeyeceğiz. Böyle bir şeyin olmasına asla izin vermem. Sen ne zaman istersen abin hamile olduğunu o zaman öğrenecek." Gülümsedi.

"İyi ki hayatımıza girdin, iyi ki seni tanıdım." Ben de gülümsedim. Bu cümleyi duymak çok iyi hissettirdi. Hem de daha önce hiç hissetmediğim kadar iyi.

"Bunları Ezgi bu evden arkasına bile bakmadan kaçtığı zaman konuşalım olur mu?" Gülerek başını salladı.

"Olur." dedi ama ben diğer ihtimali de söylemeyi ihmal etmedim.

"Ama tabii bunların hepsinin olması için Ezgi'nin bebeğinin abinden olmaması gerekiyor bunu da unutmamak gerek. Eğer o bebek abindense karşımızdaki Ezgi bile olsa ona bunu yapmaya hakkımız yok." Derin bir nefes aldı.

"Biliyorum ama ben tüm kalbimle o bebeğin abimden olmadığına inanıyorum. Tamam abim bir hata yapmış onunla birlikte olmuş ama o kızın bebeğinin abimden olduğunu hiç düşünmüyorum." Ona cevap verecekken evin kapısının açılma sesini duydum. Kapıya doğru baktığımda Ezgi ve Karan'ın eve girdiğini gördüm.

Bu kızı görmek gerçekten sinirimi bozuyor.

Ellerimi göğsümün altında birleştirerek arkamdaki koltuğa yaslandım ve onlara baktım. Karan beni görünce şaşkınca kaldı. Ezgi'nin de ondan bir farkı yokmuş gibi görünüyor.