KARANLIK

33.BÖLÜM "AYRILIK"

Merhaba <3

Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim, bu bölüm için de yorumlarınızı bekliyorum.

Oy vermeyi de unutmayın lütfen♡

Keyifli okumalar!

.

.

.

33. BÖLÜM "AYRILIK"

Sözlerim karşısında Karan'ın gözleri önce irileşti. Sonra dudakları yana kıvrıldı. Bir şey söylemesini bekledim ama o hiçbir şey söylemeden öpmek için dudaklarını araladı. Bunu fark ettiğim an başımı yana çevirdim. Karan'ın dudakları yanağımın üzerinde dururken sakalları da batmaya devam etti.

"Bade?" Sesi şaşkın çıktı. Yaptığım şeye bir anlam vermek ister gibiydi.

"İstemiyorum." dedim tek nefeste. Tüm söylemek istediklerimin, hissettiklerimin aksine istemiyorum dedim. Karan biraz geri çekilirken başımı tekrar çevirip gözlerinin içine baktım.

Şimdi en iyi bildiğim şeyi yapacaktım. Tüm duygularımı bastırıp istediğim şeyi değil de doğru olan şeyi yapacağım.

"Seni sevmek istememe rağmen seninle olmak istemiyorum." Kaşları çatıldı.

Hayır seninle olmak istiyorum ama bu sana yapacağım en büyük haksızlık olur.

"Sen benim için doğru kişi değilsin." Yüzündeki gülümseme söndü.

Ben senin için doğru kişi değilim.

"Her şey için bu kadar erkenken senden uzak durmam lazım." Gözlerim doldu, sesim çatallandı.

Erkenden kurtar kendini benden.

"Ben seninle mutlu olamam." Göğsüm acıyla sıkıştı.

Ben seninle her şeye rağmen mutlu olurum ama sen benimle asla mutlu olamazsın.

"Sen Karanlık'sın. Beni daha fazla karanlığına çekme." Nefes alamıyor gibi hissetmeye başladım.

Sen Karanlığın içindeki o minik ışıksın. Ben o ışığı da kendi karanlığımla yok ederim.

"Bana bu kötülüğü yapma. Bırak biraz da ben mutlu olayım." Karan biraz daha geri çekildi.

Sana bu kötülüğü yapamam. Sen mutlu olmayı hak ediyorsun.

"Bana bencillik yapmayı öğren dedin ben de öğrendim işte. Kendim için vazgeçiyorum her şeyden." Gözlerini bir saniye bile gözlerimden ayırmadı.

Ben, bencillik yapmayı öğrenemedim. Senin için vazgeçiyorum her şeyden.

"Özür dilerim." Ve gözümden bir damla yaş aktı.