KARANLIK

32.BÖLÜM "GEÇMİŞ"

Merhaba <3

Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim, bu bölüm için de yorumlarınızı bekliyorum.

Oy vermeyi de unutmayın lütfen♡

Keyifli okumalar!

.

.

.

32. BÖLÜM "GEÇMİŞ"

Dedem karşımda durmuş gözlerimin içine bakarken şaşkınlığım hâlâ varlığını koruyordu ve bu şaşkınlıkla "Sensin," dedim, kalbim hızla atmaya başladı.

"Beni tanıdın." Yine geri gittim.

"Yaklaşma bana!" Durdu.

"Korkma ben sana zarar vermem." Söylediği şeyle güldüm.

"Sen bana zarar vermezsin öyle mi?" Cevap vermedi. "Sen bana zarar verdin zaten. Yapabileceğin en büyük kötülüğü yaptın."

"Kızım bak..." Tamamlamasına izin vermedim.

"Bana kızım deme!" Dişlerimi sıkarak sinirle konuştum.

"Tamam sakin ol. Bade sen benim torunumsun. Bu hayatta benim canımdan olan birkaç kişiden birisin. Sana ne ben zarar veririm ne de başkasının zarar vermesine izin veririm. Ben seni korurum benden sakın korkma." Bu sefer geri gitmek yerine ona yaklaştım. Aramızdaki mesafeyi kapatıp gözlerinin içine baktım.

"Beni koruyacağına annemi korusaydın şu an senden nefret etmiyor olurdum." Cevap vermedi.

"Bunları bana söyleyeceğine anneme söyleseydin annem şu an yanımızda olurdu." Yine sessiz kaldı.

"Annemin ölümüne sen sebep oldun. Sen ona babalık yapabildin mi ki bana dede olacaksın?" Yine cevap gelmeyince sinirlendim.

"Cevap versene bana! Hani beni yanında istiyordun? Hani benimle konuşmak istiyordun? Şimdi niye sustun?"

"Annenin ölümüne ben sebep olmadım. Ben böyle olacağını tahmin edemedim." Bu beni biraz daha güldürdü.

"Tahmin etmene gerek yoktu. Annemin çığlıklarına kulak verseydin zaten her şeyin farkına varacaktın." Gözlerini benden kaçırdı.

"Biz geldik senin yanına. Annem senden yardım istedi. Sen ne yaptın peki? Onu tekrar babama verdin. Baba yapma dediği hâlde adamların onu sürükleyerek çıkardılar evden." Başını öne eğdi.

"Unuttun mu bunları? Ben hiç unutmadım. Hâlâ dün gibi hatırlıyorum. Her şeyi tek tek hatırlıyorum. Sen..." Devam edemeden Karan'ın sesini duydum.

"Bade." Bahçe kapısına doğru baktım. Hızlı adımlarla yanımıza geldi ve bir anda beni çekip arkasına alarak dedemin karşısında durdu.

"Bu kızdan uzak duracaksın. Eğer ona..." Onu yavaşça kenara ittim.

"Sen karışma." Karan bana şaşkınca bakarken ekledim. "Lütfen." Başını sallayıp beni onaylarken yeniden dedeme döndüm.