"Bade Karahanlı." Duyduğum tok sesle eş zamanlı olarak derin bir nefes aldım, ağır hareketlerle sesin geldiği yöne döndüm. Kapıyı yavaşça kapattı, gözleri beni buldu.
"İsmimi bile öğrenmişsin." Dudakları yana kıvrıldı, bana doğru geldi.
"Öğrenmek zo...
Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim, bu bölüm için de yorumlarınızı bekliyorum.
Oy vermeyi de unutmayın lütfen♡
Keyifli okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
8.BÖLÜM "KAYBETMEK"
Neden bu kadar şeyi bildiğini anlamadığım Ezgi'nin, bildiklerini bağırarak itiraf etmesi bulunduğumuz durum için de sanırım en çok beni zor duruma sokmuştu. Çünkü şu an herkes bir tek bana bakıyor, benim bir şeyler söylememi bekliyorlardı.
"Ne oluyor burada birisi bize bir açıklama yapacak mı?" Nesrin yengeye baktım. Diğer herkes gibi olanları anlamaya çalışıyordu. Onlara bir açıklama yapmam, Ezgi'nin kim olduğunu, neden burada olduğunu ve söylediklerinin ne anlama geldiğini açıklamam gerekiyordu ama yapamıyordum. Beyin hücrelerim bir anda tek tek işlevlerini yitirmiş ve beni bu karmaşanın ortasında yalnız bırakmışlardı ya da ben öyle hissediyordum.
"Kızım artık bize bir şey söyleyecek misin?" Haldun dedeye baktım. Kalın kaşlarını çatmıştı. Yüzü yaşlılıktan dolayı buruş buruş olduğu için kaşlarını çattığı zaman çok ürkütücü görünüyordu.
"Siktir git lan!" Karan'ın öfkeli sesini duyunca onlara doğru döndüm ve Karan'ın Ezgi'yi ittiğini Ezgi'nin de yere düştüğünü gördüm. Ezgi'nin düşmesi Karan'ı da şaşırtmıştı. Bunu yüz ifadesinde anlamak zor olmamıştı ama yaptığı bu şey benim için bardağı taşıran son damla olmuştu.
Gelinliğimin eteklerini toplayarak onlara doğru yürüdüm. Yanlarına ulaştığımda Karan'a öfkeli bakışımı atarak Ezgi'nin yanına diz çöktüm ve ona elimi uzattım.
"Kalk hadi yerden, bunu kendine yapma." Başını kaldırdı. Gözünün önüne düşen saçlarını kulağının arkasına sıkıştırarak yüzünü ortaya çıkardı. Gözleri şiş ve kızarıktı. Kim bilir kaç saattir birazdan evleneceğim hayvan herif için ağlıyordu.
"Sen bir de bana acıyor musun?" Ona uzattığım elime vurarak ayağa kalktı. Bu kız gerçekten de uslanmaz bir manyaktı. Başımı yazık der gibi sağa sola sallayarak ben de ayağa kalktım ve Ezgi'nin giydiği kısa şorttan dolayı açıkta kalan bacaklarına baktım. Düştüğü için dizleri yaralanmıştı.
"Sana acımıyorum ama kusura bakma acınacak hâldesin. Sana böyle davranan bir adam için bu raddeye gelmek bu kadar gözünü karartmak ne kadar doğru sence?" Bana doğru bir adım attı.
