Sabah uyandığımda bugün hastaneye gideceğimiz için hemen kısa bir banyo yaptım. Banyodan sonra saçlarımı tarayıp kurutmuştum. Odama geçip dolabımın önüne geçtim. Giyeceğim şeyleri alıp hızla giyindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saçlarımı da at kuyruğu yapıp yüzüme bir şey sürme gereği duymadan odamdan çıktım. Hızlı adımlarla merdiveni indiğimde direk bebek odasına doğru ilerledim. Odaya girdiğimde Asilya'yı emziren kadını görünce "Ah kusura bakma. Senin burada olduğunu bilmiyordum." dedim. "Yok efendim önemli değil."
"Ben sonra uğrarım." deyip dışarı çıktım. Atiye'nin çocuğu olmasa buraya gelmesini isteyeceksin ama onunda bir ailesi vardı. Hızla mutfağa girdiğimde abimin kahvaltı hazırladığını gördüm. Sandalyelerin birine otururken "Bugün ilk kemoterapi seansını göreceksin. Nasıl hissediyorsun?" dedim.
"Normal de nasıl hissediyorsam öyle hissediyorum." Sessiz kaldım. O domatesleri keserken ben onu izliyordum. Omzunda gördüğüm saçlarla yanına gittim. Elimi saçlarına attığımda itiraz etmesine fırsat kalmamıştı. Elimi geri çektiğimde elime gelen saçlarla abime baktım. "Ne zaman söyleyecektin?" diye sordum. Cevap vermediğinde "Ne zaman söyleyecektin abi!?" diye bağırdım.
"Söylemeyi düşünmüyordum Aymira. Sen anlayana kadar söylemeyecektim. Anladığına göre rahat rahat söyleyebilirim. Saçlarım dökülmeye başladı. Kemoterapiye başladığımda hiç kalmayacaklar." Kolundan tutup peşimden sürüklemeye başladım. Arabanın anahtarını ve çantamı aldım. Elimle önümü gösterdiğimde bana baktı. "Abi hadi. İşimiz var. Sonra kahvaltıyı dışarda yaparız." dedim.
Dışarı çıktığın da "Biz çıkıyoruz! Bebekler sana emanet!" diye bağırıp bende çıktım. Kapıyı kapatıp hızla arabaya bindim. Abimde bindiğinde arabayı çalıştırdım. Son gaz ilerlerken abime bakmıyordum.
Yok üzerinde bir mağazada durup "Bekle geliyorum." dedim. Arabadan inip mağazaya girdim. Şapka bölümünden kendime alıp erkek bölümünden de şapka aldım. Parasını ödedikten sonra mağazadan geri çıktım. Poşeti arka koltuğa bırakıp arabanın etrafında dolaşarak kendi yerime oturdum. Kuaföre doğru ilerlerken hızlıydım. Erkek-kız karışık olan kuaförün önünde durdum. Poşeti alıp arabadan indim. Abim ne yaptığımı hala anlamazken beraber kuaföre girdik. Yanımıza gelen adama "İkimizin saçı da sıfıra vurulacak." dedim.
"Ne saçmalıyorsun Aymira? Eğer o saçlarına dokunursan seni affetmem." Abime bakıp "Bunları tek başına atlatmana izin veremem abi." dedim. Yanıma gelip ellerini yanaklarım koydu. "Eğer sen böyle yaparsan bu benim için daha zorlayıcı olur." dedi. Arkada bize bakan adama bakarak "Sadece benim saçlarımı sıfıra vuruyoruz." dedi. Koltuğa oturduğunda gözümden akan yaşlara engel olamadım.
Adam elinde saç makinesi ile geldiğinde abim elini uzattı. Elini sıkıca tuttum. Saçları kesilirken gözlerini benden ayırmamıştı. Bütün saçları gittikten sonra boynundaki önlük gibi olan şeyi çıkardılar. Yanına gidip elimle omuzlarını temizlerken ağlamamak için kendimi sıkıyordum. "Her şey geçecek Aymira."
