Arkadaşlar bölümü aslında Yetim 1'de yayınladım ama bu kitabı okuyan bazı okuyucularım Yetim 1'i okumadığı için buraya da atmak istedim. Umarım beğenirsiniz. İyi okumalar.
Yüzüme konan öpücükle yüzümü buruşturup arkamı döndüm. Bu seferde yanağımda hissettiğim öpücükle gözlerimi araladım. Gülümseyerek bana bakan Azad'ı görünce sinirim geçti. Gülümseyerek dudaklarına bir öpücük bırakıp ona döndüm.
Geri çekilip başını koluna yaslayarak beni izlemeye başladı. Bakışları bile utanmama neden oluyordu. "Çok güzelsin. Önüme koysalar bıkmadan yıllarca bakabilirim." Bu romontik hava kızarmamı arttırıyordu.
"Sen de fena değilsin." Azad kaşlarını çattı. "İki dakika romantikte olamıyoruz anasınıyım." Gülerek tekrar dudaklarına öpücük bırakıp kalktım. Sabahlığımı üzerime geçirip kemerini bağladım.
"Kocacım bugün bir şeyler yapalım mı?" Azad gülerek ayağa kalktı. Beni belimden tutup kendine çektiğinde başımı kaldırdım. "Hmm olabilir." dediğinde imalı çıkan sesi kızaran yanaklarımın yanmasına neden oldu. "Sus be adam! Tövbe tövbe." Ona ne kadar kızsamda gülümsemeden edemiyordum.
"Karıcım bugün bir davet var. Bir yerlere gidip kahvaltı yapalım sonra da lunaparka gideriz. Çocuklarda eğlenir." Gülümseyerek yanağını öptüm. "Tamamdır. Ben hazırlanayım o zaman. Bu sefer giydiğim şeyi asla değiştirmeyeceğim."
Arkamdan itirazlarını duysamda umursamadım. Kıyafetlerde gözümü gezdirdim. Hava hafif esintilydi. Elbise giyersem rahat edemezdim. O yüzden rahat edebileceğim bir kombin yapıp üzerimi giyindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Giyindikten sonra kahverengi yumuşak bir hırkamı aldım. Eğer üşürsem giyerdim. Çantama gerekli eşyaları koyduktan sonra odaya girdim. Üstünü giyindiğini fark ettiğim Azad'ı inceledim. Beyaz kısa kollu bir tişört ve çizgili gri bir pantolon giymişti. Tişörtün üstüne yapışmaması hoşuma gitmişti. Kocamın baklavalarını saymalarını istemezdim.
"Nasıl olmuşum?" Azad belimden tutup kendine çekti. Hayranlıkla bana bakıp "Her zamanki gibi mükemmel." Gülerek ondan ayrıldım. Makyaj masama oturup ince bir eyeliner ve rimel sürdüm. Dudağıma da nemlendirici sürdükten sonra işim bitmişti. Saçlarımıda arkama attım. Ne olur ne olmaz diye bir tokkayı bileğime taktım. Şimdi sıra çocuklardaydı.
♤♤♤
Restorana girdiğimizde boş olan cam kenarındaki bir masaya oturduk. Aymiranın saçlarını geri atıp çantamdan tacını çıkartıp taktım. Yemek yerken rahatsız olmazdı. Ne kadar büyüdüklerini kabul etmesemde büyümüşlerdi. Aymira 10, Olaz 12 olmuştu. Tabi bizde büyümüştük. 28 yaşıma girmiştim, Azad'da 30 olmuştu.
Aymira hâlâ iyileşmemişti. Artık doktorlardan umudumuzu kesmiştik. İlk defa böyle bir şeyle karşılaşan doktorlar tedavi bulamıyorlardı üstüne de kızımı denek olarak kullanmak istiyorlardı. Bunu hatırlamak bile sinirlenmeme yetiyordu.
