YETİM 2 (TAMAMLANDI)

(34) Kızım

İyi okumalar♤

¤
¤
¤

"Defol buradan! Hemen!" Büşra'nın bağırarak ayağa kalkması ve üzerime gelmesini bile umursayamamıştım. Hâlâ gözlerim Ateş'in üstündeydi. Ateş'te ayağa kalkıp hızlı adımlarla Büşra'yı belinden tuttu. Kulağına yaklaşıp bir şeyler söylediğinde Büşra ona baktı. İkiside gülümserken dolan gözlerimi kaçırdım.

Aslıhan ablayla göz göze geldiğimizde "Şey ben gideyim. Abim merak eder. Her şey için teşekkürler. Eğer bir şey olursa buradan bana ulaşabilirsiniz." dedim ve kartviziti eline bırakıp koşarak evden çıktım. Hızlı adımlarla evin bahçesinden çıktığımda engel olamadan bir damla yanağımdan kayıp düştü.

Arabaya bindiğimde eve baktım. Derin bir nefes alıp başımı direksiyona yasladım. Gözümden akan yaşlara engrl olamazken ağzımdan kaçan hıçkırıklarda cabasıydı. Hatırlamamıştı beni. Nasıl? Nasıl ya nasıl? Kalbimin acıması ise en kötüsüydü. Sanki onu görünce ona olan özlemim ortaya çıkmıştı. Şimdi ise o özlem parçalara ayrılmış battıkları yerleri kanatıyordu.

Camın tıklatılmasıyla başımı kaldırıp cama baktım. Barsa'yı görünce ilk kaşlarım çatılsada hızla yanaklarını sildim. Cama bir kez daha tıklattığında kapıyı açıp dışarı çıktım. "Ne var Barsa? Ne istiyorsun? O kadar yalandan sonra daha ne söyleyeceksin? Kendini affettirebileceğini sanıyor..." diyecekken sözümü kesen dudakları oldu.

İlk afallasamda hızla geri çekilip yüzüne sert bir tokat yapıştırdım. Sola düşen başıyla tek parmağımı göğsüne vurarak "Sakın! Sakın bir faha böyle bir şeyi denemeye kalkma. Senden nefret ediyorum Barsa. Üvey de olsa kardeşinle aramızda geçenleri bilerek beni kendine çektin ama yanılıyorsun. Ben Ateş'i, beni terkedip 6 yıl sonra geldiğinde de seviyordum şimdi de seviyorum. Onun yerini sen dolduramazsın." dedim.

"Yalan söylediğim için böyle söylüyorsun değil mi? Canımı yakmak için? İnanmıyorum sana Aymira. Sen onu sevmeyi bırakalı çok oldu." Alayla güldüm. "Bende öyle sandım ama öyle değilmiş işte. Ben onu deli gibi özledim ve kalbimi onun gibi attıran kimse yok. Buna sende dahil. Sen sadece bir hataydın Barsa. Ben bu hatadan geç olmadan döndüğüm için çok mutluyum. Şimdi git ve bir daha karşıma çıkma."

Arkamı döndüğümde göz göze grldiğim bir çift siyah gözle gözlerim açıldı. Buşuşan gözlerimizi ayıran Barsa'nın beni kendisine çevirmesi oldu. "Sana yanıldığını ispat edeceğim. Ayrıca seni sevmeyen birini bekleyeceksin? Seni beyninden de kalbindende silen adamı mı bekleyeceksin?" demesiyle "Ben onu çok bekledim Barsa. Bu ilk olmaz." dedim.

Kolumu elinden kurtarıp tekrar arkamı döndüm. Ateş'e son kez bakıp arabaya bindim. Kemerimi takıp arabayı çalıştırdım. Ateş'e baktığımda delici siyah gözleri ile Barsa'ya bakıyordu.

Barsa'ya baktığımda o bana bakıyordu. Filtreli camdan ne kadar bemi görmese de kendince seçtiği noktaya bakıyordu. Daha fazla burada kalmak istemediğim için gaza bastım. Siteden çıkıp anayola geçtim. Eve gidip abimle biraz konuşmalıydım yosa kafayı yiyecektim.

♤♤♤

Arabayı evin önüne park edip indim. Gözlerim tekrar dolarken hızla bahçe kapısından geöip evin kapısına ulaştım. Kapıyı çalıp açılmasını bekledim. Kapı açıldığında abimle göz göze geldik. Boynuna sarılırken ağzımdan kaçan hıçkırığa engel olamadım. "Abi." dediğimde "Kardeşim." dedi. Ona daha sıkı sarılırken o da beni daha sıkı sardı.

Orada öyle ne kadar sarıldık bilmiyorum. Ondan ayrıldığımda elleriyle yüzümü avuçladı. "Ne oldu sana güzelim? Babası bir şey mi dedi? Yoksa bir şey mi yaptı sana?" Gözleri beni tarayan abimi izlerken "Kardeşler abi." dedim. Abimin gözleri gözlerimi bulduğunda kaşları çatılmıştı. "Kimler kardeş?" diye sorduğunda gözümden akan damlayla "Ateş ve Barsa." dedim.