YETİM 2 (TAMAMLANDI)

(38) Final

İyi okumalar♤

¤
¤
¤

"B-biz geldik. Abim arabayı park edip arkadan gelecekti. Sonra korna sesi ve çarpma sesi duyduk. Yerde yatıyordu. Ben koşarak buraya geldim. O dışarda. Son nefesini. Vermeden önce seni görmek istiyor." Küçük kızdan gözlerimi çekip titreyen bacaklarımı hareket ettirerek salondan çıktım. Çenem titriyor gözlerim biraz sonra gözeceğim manzara dolayısıyla yanıyordu.

Açık olan kapıyı aralayıp dışarı çıktım. Bir anda patlayan bir şeyle çığlık atarken gözlerim etrafta dolaştı. Konfeti patlatan Aslıhan abla, Ateş ve abimi görünce akan yaşlarım duruldu. "N-ne oluyor?" O sırada bir anda etraf aydınlandı.

Gözlerim sapasağlam karşımda duran Barsa'yı görünce mutluluktan ağlamaya başladım. Yaşıyordu. Arkasındaki rengarek ışıklandırmalara kaydı gözlerim. Seni seviyorum yazıyordu. Ne olduğu fark ettiğimde ellerimle ağzımı kapattım. Yere çöküp bana baktı.

"Biraz ani oldu bir çok şey ama bu olmazsa olmazdı. Biliyorum korkuttum seni. Bu ilk ve son olacak. Bundan sonra hep mutlu olacaksın. Sadece mutluluktan ağlayacaksın. Seni mutlu etmek için elimden gelenin fazlasını yapacağım. İlerde aramıza küçük Aymiralar ve Barsalar karışacak ama sen hep benim göz ağrım olacaksın. Seninle gülüp eğleneceğiz. Seninle mutlu olacağız. Hayat planları hep bozduğu için plansız güzel bir hayat yaşayacağız. Seni her zaman seveceğim. Benimle bir ömür boyu mutluluğa var mısın güzelim?"

Abimr baktığımda başını salladı. Gülümseyerek "Evet!" diye bağırdım. Ayağımdaki topuklulara dikkat ederek ona doğru koşmaya başladım. Ayağa kalktığı için boyu baya uzamıştı. Kollarımı açınca hafif eğildi. Boynuna sardım kollarımı.beni b3limden sıkıca tutarak kaldırdı ve beni sardı. "Seninle bir ömür mutluluğa varım Barsa."

Barsa ile ne kadar sarıldık bilmiyorum. Arkadan "Ayrılın artık. Daha isteme merasimi var." denmesiyle utanarak geri çekildim. Beni yere indirip elimi tuttuğunda gülümsedim. "Çok güzel olmuşsun." Bende onu süzüp "Sende çok yakışıklı olmuşsun." dedim.

Gözüm köşede bizi izleyen Ateş ve Büşra'ya kaydı. Ateş gözlerini kısmış bizi izlerken göz göze gelmiştik. İçimden bir his hatırladığını söylesede umursamadım. Artık hatırlasa da çok geçti. Ben Barsa ile evlenip mutlu olacaktım.

Barsa ile yanlarından geçip eve girdik. Onlarda arkamızdan girerken salona geçtik. Beni gören topluluk gülerken gözlerimi kısarak onlara baktım. "Hainler! Az daha kalpten gidecektim. Ayrıca Barsa bu nasıl evlilik teklifi ya? Kalbim yerinden çıktı sonra geri yerine geldi sanki." Barsa gülerek "Valla küçük prensesin fikriydi. Benim aklıma yatınca kabul ettim." dedi.

Küçük kıza bakıp "Yalnız senin oyunculuğunda bir harikaydı. Nasıl ağladın öyle." dedim. "Biraz iyiyimdir bu konularda." deyince gülümsedim. "Ben Aymira bu arada." dediğimde "Biliyorum yengecim. Bende Kalerya." dedi. "Vaov çok değişik ve güzel bir ismin var." dedim. Gözüm Kayra'ya kaydığında abimin kucağına oturmuş utangaç bakışlar atıyordu.

"Bak bu da Kayra. Kendisi kızım olur." Kalerya Kayra'ya bakıp "Merhaba." dediğinde Kayra başını abimin boynuna gömdü. "O biraz utangaçtır canım. Daha sonra alışır sana." Kalerya sessiz kalırken herkes yerlerine yerleşmişti. O sırada içeri abimin tuttuğu aşçı geldi.

"Efendim masa hazır." dediğinde hep beraber salona hazırlanan büyük masaya oturduk. Kayra benim kucağıma otururken Barsa'da yanıma oturmuştu. Karşımızda ki iki sandalyeye de Ateş ve Büşra oturmuştu. Biz masanın en sonunda oturuyorduk. Abim Aslıhan abla ile sohbet ederken ben Kayra'yı yediriyordum. Heyecandan açlık bile hissetmiyordum.