Yine o koku... Hastaneler artık tanıdık bir yer olmuştu ama bu sefer benim için değildik burada. O sahne aklıma gelince dolan gözlerimi engelleyemiyordum. Ne zaman oraya geldi, ne zaman önüme atladığını bile bilmiyorum.
Gelen kişi Serim'in babasıydı. Serim'i ve abimi içeri soktuğum halde yine etrafımdaki insanları koruyamamıştım. Arkın... ameliyatta 6 saat kaldıktan sonra yoğun bakıma alınmıştı.
Doktorun dediğine göre sadece uyanmasını bekleyecektik. Abim Serim'i Orkun ile evde bırakmıştı. Orkun o kadar çok gelmek istesede Serim'i yalnız bıramamamıştı.
Yavaşça oturduğum yerden kalkıp camın önüne geçtim. Kabloların içinde yatan Arkın'a baktım. Kurşun kalbini sıyırmıştı. Kurşun çıkarılmış olsada hayati riski devam ediyordu. Ona önüme atladığı için çok kızgındım. Neden önüme atladıysa?
Ya ona bir şey olursa? Benim yüzümden ölürse nasıl dayanacaktım? Gözlerim dolarken ona bakmayı kesip geri yerime oturdum. Sabah saatlerine yaklaşıyorduk ve gözüme gram uyku girmemişti.
"Aymira sen git eve. Üstünü değiştirip işine git. Ben buradayım merak etme." Başımı iki yana salladım. "Gitmeyeceğim." Abim kaşlarını çattı. "Bugün davaların yok mu senin? Onların tariglerini değiştiremezsin. Müvekkillerini yalnız da bırakamazsın hadi."
"Gitmek istemiyorum. Benim yüzümden burada ve onu yalnız bırakmak istemiyorum." Abim yüzümü ellerinin arasına alıp "Bu senin suçun değil. Asla böyle düşünme. O sırada Arkın önüne atladı. Ayroca burada tekbir suçlu var o da Serim'in lanet babası. Sakın bir daha kendini suçlama ve işe git. Hadi."
Bir şey demeden sadece onayladım. Elimden daha fazlası gelmiyordu zaten. Ayağa kalkıp son kez Arkın'a bakıp asansöre bindim. Aşağı inip hastaneden çıktım. Arabamla geldiğim için arabamın yanına gidip bindim.
Başımı direksiyona yaslayıp derin bir nefes aldım. Uyanacaktı, o beni bırakmazdı. Başımı direksiyondan kaldırıp kemerimi taktım. Arabayı çalıştırıp hızla eve doğru yola çıktım.
Eve vardığımda arabadan inip eve girdim. Hızlı adımlarla odama çıktım. Odaya girdiğim gibi hızlı bir duştan sonra ne giyeceğime karar verip hazırlandım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saçlarımı taradıktan sonra hazırlığım bitince çantamı alıp odadan çıktım. Merdivenleri hızla indikten sonra mutfağın önünden geçecekken gördüğüm şeyle durdum. Bir iki adım geri gidip baktığımda gördüğüm şeyle istemsiz çığlık attım.
Gözlerimi kapatıp bakışlarımı kaçırdım. Kulaklarıma dolan kapıya anahtarın sokuluşu ardından çevrilişi ve açılışıyla ellerimi gözlerimden çektim. Eve giren koruma bana bakarken elimle mutfağı gösterdim. "Ö-ölü hayvan var." Sesim titrerken bayılacak gibi hissediyordum.
