YETİM 2 (TAMAMLANDI)

Özel Bölüm 1

Arkadaşlar bölümü aslında Yetim 1'de yayınladım ama bu kitabı okuyan bazı okuyucularım Yetim 1'i okumadığı için buraya da atmak istedim. Umarım beğenirsiniz. İyi okumalar.

Yüzümde hissettiğim ellerle gözlerimi açtım. Azad'ın gülerek bana baktığını görünce uykulu bir şekilde gülümsedim. "Hadi kalk bakalım. Çocuklarımıza kahvaltı hazırlayalım." dedi. Başımı sallayıp ayağa kalktım. Banyoda işlerimi halledip odaya döndüm.

"Birtanem bugün bir şeyler mi yapsak?" dedi. "Pikniğe gidelim mi?" dedim gülümseyerek. "Tamam öyle yapalım." dediğğnde odadan çıkıp mutfağa geçtim. Azad'da arkamdan gelince beraber kahvaltı hazırlamaya başladık.

Kahvaltıyı hazırlayınca Azad'a sarılıp masaya baktım. "Biz işi biliyorum hayatım." dedim gülerek. "Güzelim hadi sen çocukları uyandır bende çayları ve meyve sularını doldurayım." dedi. Ondan ayrılıp mutfaktan çıktım. Merdivenleri çıkıp ilk Olaz'ın odasına girdim.

Yatakta yanına oturup saçlarını okşadım. Yakışıklı olum. Şimdiden çok kıskançlaşmıştı. Büyüdükçe değişir diyordum ama hem beni hem Aymira'yı deli gibi kıskanıyordu. En güzeli de kardeşine sahip çıkmasıydı. Daha küçüktü ama omzunda çok yük vardı.

Derin bir iç çektim. Yanağını öpüp yüzünün her yerine öpücük kondurdum. Yüzünü buruşturup diğer tarafa döndüğünde eğilip tekrar öpmeye başladım. Gözlerini aralayıp bana baktı. "Anne." dedi uykulu sesiyle. "Efendim annecim." dedim.

"Seni seviyorum. Lütfen babamla siz hiç gitmeyin." dedi ağlamaklı sesiyle. Ne olduğunu anlamamıştım. Kâbus mu görmüştü? "Gitmeyeceğiz yakışıklım. Senin evlendiğini görmeden torunumu kuçağıma almadan seni nasıl bırakırım?" dedim.

"Anne ben evlenmeyeceğim hep sizinle kalıp seni ve babamı bir de Aymira'yı koruyacağım." dediğinde gülümsedim. "Sen bizim en büyük kotuyucumuzsun zaten yakışıklım." dedikten sonra "Hadi kalk bakalım. Kahvaltı hazır." dedim.

Yavaşça yataktan inip koşar adımlarla banyoya gitti. Arkasından ufak bir tebessümle izledim onu. İlerde onların yanında olazsak sırtındaki yükler ağırlaşacaktı. Çok üzülüyordum ona. Bize bir şey olursa sırtına sanki bir bina bırakmış gibi olacaktık. Ah benim küçüğüm.

Odadan çıkıp Aymira'nın odasına girdim. Yatağında oturarak duvara bakan kızımı görünce gülümseyerek yanına gittim. "Kızım günaydın." dedim. Bana bakıp "Günaydın anne." dedi. Sonra yataktan kalkıp banyoya girdi.

Güzel kızım. Onun güldüğünü bir kere bile görmemiştim. Küçükken çektiğimiz gotoğraflara bakıp yetiniyorduk ama şimdi trbessüm dahi etmemsi canımı yakıyordu. Abisi dışında arkadaşı yoktu. İnsanlara karşı soğuktu.

Azad bir doktordan bahsetmişti. Almanya da yaşayan doktor Azad'ın isteği üzerine buraya gelip Aymira'yı kontrol ettireceğiz. Tek umudum bir an önce iyileşmesiydi. Onu gülerken görmek en büyük isteğimdi.

Odaya geri döndüğünde dolaptan kıyafet çıkarıp giyindirdim onu. Elimdrn tutunca beraber odadan çıktık. Olaz'da odasından çıkınca gülümseyerek yanımıza geldi. Kardeşini öpüp günaydın dedikten sonra diğer elimi tuttu.

Mutfağa girdiğimizde Azad masanın baş kısmına geçmiş gazateye bakıyordu. Olaz konaşarak babasının kucağına gitti. Azad önü görünce gazatı masanın kenarına korup Olaz'ı kucağına aldı. "Oğlum sen boy mu attın? Büyümüşsün sanki." dedi. Azad sevinçle babasına baktı. "Uzadım kesin baba. Kahvaltıdan sonra boyuma bakalım." dedi.

Gülerek Aymira'ya baktım. İfadesiz bakışları abisiyle babasının üzerindeydi. Onu kucağıma alıp Azad'ın yanına gittim. Aymira'yı kucağına oturttup kendi yerime oturdum. Aymira sadece babasına sarılıp kafasını göğsüne yaslayarak Olaz'ı dinliyordu.