T O R N

33

"Thank you po ulit Tito and I'm sorry po na istorbo ko pa kayo" nahihiyang pasasalamat ko kay Tito Calix nang sunduin at ayusin niya ang piyansa ko sa prisinto.

"Anong sorry. I'm glad ako ang una mong tinawagan. You don't have to thank me dahil parang anak na kita. Isa pa, tama lang yung ginawa mo. Kahit na kliyente natin ang pamilya niya, hindi ako manghihinayang na mawala sila sa atin. Lalo na sa ginawa ng lalaking yun kay Ms. Kim. We'll fight them" nakangiting sagot nito.

"Thanks tito" I smiled he did the same.

Tito Calix insisted to bring me home sa condo ko at hindi na ako tumanggi since naiwan ko ang kotse ko dun sa club. Habang nasa sasakyan ay may kausap si Tito Calix habang ako naman ay lumilipad ang utak at iniisip si Jen.

Jennie. Yeah, I forgot about her. Kamusta na kaya siya? I was too worried nang bigla siyang mawalan ng malay dahil na rin marahil sa trauma na natamo niya mula sa lalaking yun. I brought her to the hospital at kasalukuyan ko siyang binabantayan ng hulihin ako ng mga pulis dahil nagdemanda raw ang mga magulang ni Miguel dahil sa pambubugbog ko sa anak nila. Pasalamat nga sila at di ko p tinuluyan and hayop na yun. Buti na lang rin at naroon sila Chaeng at Jisoo kaya panatag na akong may mag aalaga kay Jennie.

"We're here" Tito Calix spoke that brought me back from my reverie.

I smile and nod.

Bago ako bumaba ng kotse ay muli akong nagpasalamat kay Tito.

"Thank you po ulit Tito. And please, huwag na lang po sanang malalaman nina Mom and Dad" pakiusap ko.

Tumango naman siya at ngumiti.

"Don't worry. Additional secret natin 'to between us" sagot nito sabay kindat na nagpatawa sa akin.

Simula pa noon si Tito Calix na ang tinatawagan ko sa tuwing napapatrouble ako instead of my parents. My parents were very strict at sobrang nadidisappoint sila kapag nasasangkot ako sa mga gulo. Kabaligtaran naman si Tito Calix. He's a cool guy. Para sa kanya normal lang ang paminsan minsang pagkasangkot sa gulo. As long as ikaw ang nasa tama paniguradong ikaw pa ang kakampihan nito. Dito sila madalas nagtatalo ni Dad. Dahil sobrang kunsintidor daw ng tatay ni Irene.

Hindi na sumama pa si Tito Calix sa akin sa unit ko despite my invitation na magkape man lang bilang pasasalamat ko. He said he still need to attend a meeting kahit na gabi na. So, we bid our goodbye after I thank him for the nth time.

Kamusta na kaya si Jennie? Gising na kaya siya? Mabuti pa siguro tawagan ko na lang si Jisoo para makibalita.

I took my phone out of my pocket and dialed Jisoo's number habang papasakay ako sa elevator.

"Come on Jisoo, answer the phone" I muttered. Naiinis na ko dahil nakakailang ring na hindi pa rin niya sinasagot. Narating ko na ang floor kung nasaan ang unit ko pero still wala pa rin.

I dialed her number again habang papalabas ng elevator hoping this time sana naman ay sagutin niya na.

"Come on Chu ano ba---"

Napahinto ako nang may nakita akong babaeng nakaupo at nakasandal sa pinto ng unit ko. Agad akong tumakbo.

"Jennie"

I look up and her worried expression welcomed me.

"Hi" I said with a smile.

She kneel down so she could level me.

"Jen what are you doing here? How are you? Okay ka na ba?" sunod sunod na tanong niya. Maging sa boses niya ay halatang halata ang pag aalala.

I stared at her face for a moment and lifted my hand to touch her face, her scratch on the side lip to be exact.