T O R N

38

"Finally! Tara guys lunch!"

Chaeng stood up and stretched her body. She walk towards me and leaned on my office desk. I looked up and smiled at her. 

"I can't. Have lots of paper works to finish and clients to talk to. Kayo na lang muna" sinulyapan ko lang si Chaeng at saka muling humarap sa laptop ko.

"Are you sure?" she asked. 

I nod my head and smiled.

She nodded and said, "Fine. I'll bring you take out na lang" 

"Okay, thanks" 

Hindi na ko nakipagtalo pa dahil alam ko namang hindi ako mananalo sa kanya.

"Ikaw Lisa?" dinig kong aya ni Jisoo kay Lisa. 

Napatingin ako sa kanya at di ko inaasahang ganun rin siya. But I instantly turned my gaze away from her when I saw Chaeng looking at us simultaneously. 

"Sige Jisoo sunod ako. Sagutin ko lang 'to" dinig kong sabi ni Lisa bigla kasing tumunog ang phone niya. 

"Okay, sunod ka na lang sa baba ha" 

"Yeah" 

"Tara Chaeng" aya nito. 

Chaeng and Jisoo bid their goodbye at sabay na naglakad palabas ng opisina. Noon ko lang nagawang tignan si Lisa ng malaya. Nagtama ang mga mata namin ngunit agad rin naman siyang umiwas. Napapaisip tuloy ako kung sinong kausap niya.

"I'm sorry babe sobrang busy lang talaga these past few days. No, of course not. Syempre miss na miss na rin kita. I'm sorry, I love you"

And that hits me. Halos pabulong na siyang nagsasalita ngunit malinaw na malinaw sa pandinig ko ang lahat. Sobrang sakit pala na yung salitang inaasam asam at hinihintay mong marinig mula sa taong mahal mo ay binibigay niya lang sa ibang tao. Pero wala akong karapatang magreklamo dahil una sa lahat ginusto ko 'to at tinatanggap ko yung ganitong sitwasyon dahil mahal ko siya. Ngunit halos sumabog ang puso ko sa sobrang sakit. Then tears escaped my eyes but I wiped it in an instant. I don't want her to see that I am hurting. 

I stood up and walked outside our office. Hindi ko na kayang marinig pa yung mga pinag uusapan nila. Naglakad ako papunta sa CR para doon umiyak.

"Jen? Jennie are you here?"

Agad pinunasan ang mga luha ko at humingang malalim bago ko siya sagutin.

"Yes Lis, I'm here"

Pinunasan ko ng panyo ang mga luha sa mata ko at saka ko inayos ang sarili ko bago ako lumabas para magpakita kay Lisa. Paglabas ko ng cubicle ay nakita ko siyang nakadantay sa may lababo hinihintay ang paglabas ko. When our eyes met I forced a smile at her. She smiled in return but her eyes were sorry. Lumapit ako sa kanya at saka ko siya niyakap ng mahigpit. 

"I'm sorry" I heard her say while she was caressing my back. Dahil doon ay hindi ko na napigilan pa ang sarili kong muling maiyak. Mas lalo ko siyang niyakap ng mahigpit. I cried so hard on the crook of her neck, hiding.

"Im sorry" paulit ulit niyang binabanggit habang yakap niya rin ako ng mahigpit.

Kumalas ako sa pagkakayakap namin sa isa't isa, pinunasan ko ang mga luha sa aking mga mata at saka ako humarap sa kanya. I caressed her face with my thumb.