T O R N

11

I woke up when my alarm buzzed. Maaga ko kasing sinet dahil ayokong malate sa board exams ko. Hindi ko na rin maalala kung anong oras na ko nakatulog kagabi. Basta ang alam ko nakatulog na ko sa kakaiyak. I cried a lot last night just because I was too disappointed. I shouldn't be pero di ko maiwasan eh. Pero siguro napaparanoid lang talaga ko. Masyado lang akong negative at kung ano anong pinag iiisip which is hindi naman dapat. Mahal ako ni Irene at yun lang ang dapat kong itanim sa kukote ko.

Bumangon ako sa kama at agad kinuha ang phone ko na nasa ibabaw ng side table. I opened my phone and checked if there's any message from Irene pero wala. Baka tulog pa siya, masyado pa rin naman kasing maaga. Inilapag ko na lang ulit muna ang phone ko at nagpunta sa banyo para maligo. Paglabas ko ng banyo ay nakarinig ako ng ingay sa labas ng kwarto. Napakunot noo naman ako at dahan dahang ibinukas ang pinto. Pansin kong yung ingay ay mukhang nanggagaling sa kusina. Pumunta ako sa kusina, careful not to make any sound.

"Jen?"

Napalingon siya sakin at napangiti.

"Uy gising ka na pala! Good morning! Sorry dumiretso na ko ng pasok ah. Nag doorbell ako kaso walang sumasagot. Akala ko tulog ka pa eh. I hope you don't mind" nahihiyang sabi niya.

"Nah.. I don't mind but what are you doing here? Napaka aga pa ah?"

Actually, I didn't mind her barging in my condo but I'm confused why is she here this early. Ngapala, sa tagal niya kong tinutulungan sa pagrereview, alam niya na rin yung passcode ng unit ko.

"I'm here kasi nag aalala ko sa'yo. You texted me last night, remember? Sorry hindi ako nakapag reply agad. Tulog na kasi ako nung nagtext ka kaya kanina ko lang nabasa. So, naisip ko puntahan ka na lang dito personally at para makapagluto na rin ng breakfast. Para may laman yang tiyan mo pag nag exam ka" nakangiting sabi niya.

Oh yeah! Naalala ko na. Oo nga pala I texted her last night. I want to hit myself now sa totoo lang. Bakit ko ba kasi ginawa yun? Nakakahiya kay Jennie. Now what will I say? Should I say umiyak ako dahil lang ayaw pang magsettle down ng girlfriend ko with me? Childish Lisa! Napaka childish!

Lumapit ako at tumayo sa may kitchen counter while she's busy making pancakes.

"I'm sorry naistorbo pa ata kita" nahihiyang sabi ko.

She lifted her head up and she looked at me. Kumunot naman yung noo niya at nawala yung ngiti sa mga labi niya. Lumapit siya sakin and she cupped my cheeks with her warm hands bago niya ko tinignan ng diretso sa mga mata. I was taken aback with her actions. Medyo nagulat ako at kinabahan. She's too close to the point that I can already smell her sweet perfume.

"What happened? Bakit namamaga yung mga mata mo? Umiyak ka ba?"

Napalunok na lang ako. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. I was so destructed by her stares and her proximity. Masyadong siyang malapit at hindi ako makapag isip ng maayos. Why am I like this? Bakit bigla akong kinakabahan?

"Wala namang nangyari. Di lang ako talaga makatulog kagabi that's why I texted you" pagdadahilan ko.

She squinted her eyes at me while she's still cupping my cheeks.

"Are you sure? Eh ba't namamaga yung mata mo?" tanong niya, bakas ang pagdududa sa boses niya.

"Ganito lang talaga ko pag kulang sa tulog" I said while chuckling.

She heave a deep sigh bago niya bitawan ang mukha ko.

"Fine. Kung sa tingin mo naniniwala ako, well I'm not. Pero hindi kita pipiliting magsabi" sabi niya bago siya bumalik sa ginagawa niyang pagpeprepare ng pancakes kanina.