T O R N

39

"Hush tahan na. Magiging okay din kayo. Nabigla lang yun. Just give her time"

Lisa caressed my back while hugging me. Nasa loob kami ng kotse niya ngayon. Dito ako dumiretso after I read Lisa's message that she will wait for me in the car pagtapos naming mag usap ni Chaeng. Sobrang bigat ng loob ko dahil sa nangyari. This is the first time I saw how mad Chaeng was. Sa amin kasing tatlong magkakaibigan, she's the most patient and calm. 

I look up and our eyes met. Lisa smiled at me lovingly. Those smile that made me fall in love with her.

"Why?" she asked. 

I swallowed a lump in my throat while contemplating if I should tell her what's on my mind. Her eyes was pleading.

"Lis?"

"Yes, why?" she asked again with a smile on her face. 

"Anong mangyayari sa atin pagdating ni Irene?"

Nawala yung ngiti sa mga labi niya at natabunan nang lungkot ang kanyang mga mata. Iniwas niya ang tingin niya sa akin at halos gumuho ang mundo ko. Kumalas ako mula sa yakap niya at akmang bababa na sana sa kotse nang bigla niya akong hilahin at yakapin ng mahigpit. 

"Please Jen, don't leave me. Ayokong mawala ka sa akin" I heard her say. 

I bit the inside of my cheeks to suppress myself from crying but my tears betrayed me when it falls down. No, Jen. Don't hug her back. Bigyan mo naman ng konting halaga yung sarili mo. Yan ang gusto kong sabihin at gawin sa sarili ko pero marupok ako. Ayoko ring mawala siya sa akin. Niyakap ko siya pabalik and I can hear her whisper thank you. 

"Oh! I have something for you pala, hon" she stood up from the bed and went towards her study table. 

Bumangon na rin ako mula sa pagkakahiga at umupo sa kama habang pinagmamasdan si Lisa. She opened the drawer of the table and pulled out a white envelope. When she turn around, our eyes met and she instantly smiled at me. Tumabi siya sa akin at iniabot ang puting envelop. 

"Ano 'to?" curious na tanong ko. 

"Open it" nakangiting tugon niya naman. 

Nginitian ko siya at kinindatan niya naman ako. Maingat kong binuksan ang envelop at dahan dahang hinila ang papel na nakapaloob roon. 

"Santorini? Lisa, seriously?" gulat na tanong ko sa kanya. 

She just smiled widely and nodded. 

"But this is too much!" 

Umiling siya. Hinawakan niya ang kamay ko at tinitigan ako sa mata. 

"Nabanggit mo sa akin na gusto mong magbakasyon dyan diba? Sakto, lenten break na. Mahaba haba ang bakasyon natin. So, naisip ko, why not? Let's go there and have fun. And I don't take no for an answer. Hindi ko na marerefund yan coz everything was settled" she muttered with a grin on her face.

Hinawakan ko siya sa magkabilang pisngi at dahan dahang hinila siya papalapit sa akin para siilin siya ng halik. Walang mapaglagyan ang saya ko. Me with the person I love, together in my dream destination. I can't wait na masolo siya, na mayakap at mahalikan ko siya nang malaya. Nang walang takot na baka may makakita sa aming dalawa. 

"I love you" I said the moment our lips parted.

She just smiled but did not speak. She kiss me again and hug me tight. 

I'll wait 'til you can say it back.

"Are you happy?" tanong niya habang nakaakbay siya sa akin. Kakalapag lang ng eroplano namin at nasa van na kami ngayon patungo sa hotel kung saan kami magsestay ng limang araw.