just friends?

chapter 1

merhabalar, yine ben ve yine bir fic fakat bu kez stray kidss yey🥳

aklimda hep chanmin'e bir fic yazmak vardi cunku skz ile yatip kalkan bir hard stay oldugum icin her anim onlarla geciyordu falan..

neyse umarim begenirsiniz, siz okurken ben coktsn finali falan yaziyor olacagim galiba🤧

baslangic tarihimiz: 11.05.2021

medya: skz/grow up(ot8)

•

Odamdan çıktım ve salondan gelen seslerle oraya yöneldim. Hyunjin ve Felix gelmiş, Chan hyung ile sohbet ediyordu. Gözlerimi ovuşturarak Felix'in yanına oturdum. Saçlarımı karıştırıp güldü. "Günaydın, bu saate kadar nasıl uyudun sen?"

Normalde sabah erken kalkardım ve Chan hyung ile birlikte kahvaltıyı hazırlayıp okula geçerdik. Fakat bugün haftasonuydu ve son zamanlarda olduğu gibi, dün gece hiç uyuyamamıştım. "Dün gece pek uyuyamadım, bu yüzden biraz geç kalktım."

Felix başını salladı ve dağınık olan saçlarımla daha çok uğraşmaya devam etti. Hyunjin de bana döndü. "Zaten son birkaç gündür böylesin Min. Bir sorun mu var?"

Başımı iki yana salladım. "Hayır, nedenini bende bilmiyorum ama uyku düzenim bozuldu ve düzeltemiyorum."

Ardından konuyu kapamak için ayağa kalktım ve onlara baktım. "Kahvaltı yaptınız mı?"

Hepsi başını iki yana salladı ve Chan hyung ben salondan çıkmadan konuştu. "Changbin ve Minho da gelecek."

Onu onayladım ve lavaboya geçtim. Elimi yüzümü yıkayıp Felix'in karıştırdığı saçlarımı düzelttim. Odama geçip pijamalarımı çıkardım ve bir pantolon ile tişört giydim. Ardından adımlarım mutfağa yöneldi ve kahvaltı için bir şeyler hazırlamaya başladım.

Patatesleri kızartırken pankek için hazırladığım karışımı çırpıyordum. O sırada bir elin saçlarımda dolandığını ve karıştırdığını fark ettim. Başımı çevirip arkama baktım. Chan hyung gülümseyerek bana bakıyordu ve arkasındaki masaya yaslanmıştı. "Hyung, Felix yüzünden daha yeni düzeltmiştim. Niye karıştıyorsun?"

Önüme dönerken bir elimle saçlarımı düzeltmeye çalışıyordum. "Sen kabul etmesende, öyle daha tatlı duruyor."

Hafifçe omuz silktim ve iyice karıştırdığım karışımı tavaya döktüm. "Bebek değilim hyung ve tatlı gözükmek istemiyorum."

"Benim gözümde hala bir bebeksin. Bir de kaşlarını çatıp sinirlendiğin zaman tam anlamıyla bebek oluyorsun." Hafifçe gülerek söylediği şeyle kaşlarımı çatıp ona döndüm. Kahkaha atarak kafasını geri attı. Bir süre onu izledim ve sonra önüme döndüm.

Niye o an onu öyle izlemek istemiştim ki? Hala uykum vardı ve doğru düzgün uykumu alamamıştım. Buna yorup pankeklerime döndüm. Yakmadan çevirdim ve ikincisini döktüm. Kaseyi geri koyarken Chan hyung ona dönmemi sağladı ve bana sarıldı. Bu hareketini beklemediğim için şaşırmıştım.

"Tamam, demiyorum bir daha. Böyle susup tavır alma." Birden öyle arkamı dönmem ve bir şey dememem, ona tavır aldığımı düşündürmüştü ama öyle değildi. Ben onu süzmek isteyen gözlerimi fark etmesin diye arkamı dönmüştüm. "Sorun değil hyung, tavır almadım."

Sıcak kollarını benden yavaşça geri çekip yüzüme bakmıştı. Gülümseyerek saçlarımı düzeltti. "O zaman sorun yok. Hadi, kahvaltıyı hazırlayalım."

Başımı salladım ve ben pankekleri bitirirken patateslere baktı. Ardından masayı hazırlayıp her şeyi yerleştirdi. Çalan kapı için mutfaktan çıkıp içeri geçti. Bende tabağa yerleştirdiğim pankekleri ve patatesleri masaya koydum.