just friends?

chapter 32

bazen yorumlari okuyup size cevap verebilmek icin surekli bolum atasim geliyo biliyo musunuz.. cogunuzun tepkisi cok sirin sizi yemek istiyorum😭😭💗

medya: skz/secret secret

•

Annem yanımıza gelmiş ve sözünü dinlemeyip kavga ettiğimiz için ikimize de kızmıştı. Sonra anneanne olacağım diyerek ağlamıştı. Kendine getirdiğimizde asıl konuya gelebilmiştik.

Babama nasıl söyleyeceğimiz konusuna. Annem ona erkeklerden hoşlandığımı ve bir sevgilim olduğunu söylemişti ama sevgilimin Christopher olduğundan ve hamile olduğumdan haberi yoktu.

"Biliyorsun, baban Chan ile iyi anlaşıyor. Bu yüzden bunu halledebiliriz. Daha sizi evlendirmedim ben. Durun, şu babanı halledelim de, sonra bu kabul eden ülkelerden birine gideriz. Sizden önemli mi?"

Annem yine dolan gözleriyle konuşmuştu. Christopher yanına oturup anneme sarıldı. Annemde ona sarılıp ağlamaya devam etmişti. "Anne, yapma böyle. Mutluluktan olsa bile ağlama. Şu an gülmen gerekiyor ki, Seungmin de seni görüp ağlamasın."

Annem başıyla onaylarken hafifçe tebessüm etmiştim. Yanlarına gidip oturdum. Elini karnıma koyup bana baktı. "Ne kadar oldu şimdi?"

"Sadece 6 hafta." Bir eliyle yelpaze yapıp yaşlarını geri göndermişti. "Daha minicik bir şey. Keşke sürekli yanınıza gelebilsem. Bugün bile zor izin aldım."

Başımı sallayarak onay vermiştim. Kapı çaldı ve Christopher gidip açtı. Felix koşarak içeri girdi ve anneme sarıldı. "Anne, çok özledim seni. Çok uzun zaman oldu."

"Bende sizi çok özledim." Felix ile beraber büyümüştük ve annemde onu ufak oğlu gibi görüyordu. Gerçi hepimizi öyle görüyordu. Jisung ve Jeongin ile de tanıştı. Minho hyung bana dönüp elindeki poşeti gösterdi. "İçinde Jisung'la beraber özenle hazırladığımız kurabiyeler var ve bitki çayı hazırladık. Mide bulantılarına iyi gelir."

Gülümseyerek teşekkür ettim. Annem de gülmüştü. "Ben yokum ama çocuklar benden daha iyi bakıyorlar sana."

"Bizim ailemizin 3. bebeği geldiği için Seungmin'e önümüzdeki 9 ay boyunca iyi bakacağız." Felix gülümseyerek konuştuğunda Jeongin kaşlarını çatarak ona baktı. "Kimmiş o kalan 2 bebek?"

"Biri sen, biri de Seungmin'di. Şimdi 3. bebeğimiz geliyor. Şimdi ben bebek değilim diyeceksin ama öylesin, değil mi anne?" Annem kıkırdayarak başını salladı. "Seungmin gibi, kabul etmiyor ama öyle."

Göz devirmiştim. Yan tarafımda oturan Hyunjin'in omzuna başımı koydum. Onların eğlenceli sohbetlerini dinlerken, Jisung bana getirdiği bitki çayını yapıp vermişti. Bunlara gerek olmadığını söylesemde inatla yapıyorlardı. Onlara söz geçiremiyordum. Ve dediklerini yapmayınca kızıyorlardı.

Sıcak çayımı içerken onların sohbetini dinliyordum. Hyunjin bir parmağını karnıma koyup bebeğe dokunuyormuş gibi yaptı ve konuşmaya başladı. "Bak, doğduğunda yanına benim gibi yakışıklı ve mükemmel bir dayın olacak, tamam mı? Favorin ben olacağım kesinlikle. Bunlar senden bıkar ama ben seninle kalırım."

Kıkırdayarak onu dinlemiştim. Daha belli bile değildi. Doğmasına 9 ay vardı ve büyümesi için de çok vardı ama Hyunjin şimdiden anlaşma yapmaya çalışıyordu. "Tamam, favorisi sensin. Bırak miniğimi."

Bana göz devirmiş ve ayıplar gibi cıklamıştı. "Sen bu anneni dinleme. Sen doğup büyüdüğünde senin için kız ya da erkek tavlayacağız daha."

"Hyunjin, doğduğunda bebeğimi sana göstermeyeceğim." Ellerimi karnıma sardığımda ikimizde gülmüştük. "Sen kaybedersin güzellik."

Başımı iki yana salladım ve ortada dönen sohbete odaklandım. "Şimdi hepiniz birbirinizle sevgilisiniz yani?"