Be Mine, Again? (Again Trilogy #1)

Chapter 58

CHAPTER 58

“ How you and that girl became friends?”

Tinatanong niya iyan habang magkahawak kamay kaming naglalakad. Ang tinutukoy niya siguro ay si Phoebe. Siya lang naman ang babaeng kaibigan ko ngayon.

“ She asked me to be friends with her so I accepted it” Kibit balikat kong sagot.

“ That fast?” He asked in amusement.

“ Yes. Why?” I innocently said.

“ Madali kang mapapayag huh? Buti nalang at 'di ka kaagad na pumayag sa gusto noong kaklase mong lalaki. When he asked you if he can court you”

Is he jealous about Ethan? Sa hindi malamang kadahilan. Napangiti ako bago bumagsak ang aking mga mata sa kamay naming magkahawak. His big hands looks so cute on my hands. And the long fingers he have, looks so comfortable when he always caressed my palm.

After I said yes to him. We stayed there for awhile. And the hugged that we shared last for a long minute. I like his hug, it made me feels so safe with him.

Konti nalang ang tao na naglalakad. Malapit narin kasing magklase. At ang takot ko sa late biglang nawala. Mas gugustuhin ko pa yatang makasama siya. Ngunit alam naming dalawa na masama na hindi kami papasok. We should attend our class and be attentive. May mamaya pa naman para magkita kami.

At ayaw kong nang dahil sa amin ay masira ang aming pag aaral. Being in a relationship with him, doesn’t mean na magpapabaya na ako sa aking pag aaral. We made each other an inspiration not a distraction in our life.

Ganito pala ang magkaroon ng boyfriend. Sobrang saya. Ibang kampante sa puso. And I didn’t regret na sinagot ko siya. Ginusto ko iyon. Hindi man iyon ang gusto kong pangyayari bago siya sagutin. Ang importante kami na.

The months that he court me, I think he deserve my yes. Pinatagal ko lang ang panliligaw niya sa akin. Dahil siguro para namnamin kung paano siya manligaw. And he didn’t disappoint me everyday. He made me feel love and he made me feel so happy.

“ Wala naman akong balak na payagan siyang ligawan ako”

“ But why are you smiling earlier?”

“ I told you because people are watching us. Nagmumukha akong masama kung pati ngiti ay ipagdamot ko sa kaniya”

He tsked and tightened his hold to me. Na lalong nagpangiti sa akin. Nakaakyat na kami sa building namin at sa oras na tumapak kami sa aming floor. Maghihiwalay na ang aming kamay. Kailangan na naming mag part ng way. And I will see him later.

Buti nalang at magkatabi lang ang room namin. Kampante ako.

“ Goodluck to your class. Let’s have some lunch later”

We stopped in front of my room and before he let go of me. He kissed my forehead first like what he usually do.

I smiled and waved my hands to him before I go in, in our classroom.

Hinabol ko muna siya ng tingin hanggang sa makarating na siya sa kaniyang classroom. Sobrang lawak ng ngiti ko ngunit nawala lang iyon nang makita ko ang bulaklak sa desk ko.

Napatingin ako kay Ethan, he was looking at me suspiciously. And I can’t help but to feel so guilty. Lalo na sa tuwing nakikita ko ang bulaklak. At ayokong siya ang maging dahilan para magtalo kami ni Aston. Bago palang maging kami ay nakikita ko na ayaw ni Aston kay Ethan.

Buti nalang at may vacant na upuan sa aking likod. Doon ko nilagay ang bulaklak para makakilos ako buong maghapon. Ibibigay ko nalang iyan kay manang para asikasuhin. Si mama at manang lang naman ang may gusto sa bulaklak.