Be Mine, Again? (Again Trilogy #1)

Chapter 68

CHAPTER 68

“ Ilapag mo na si Aedan sa kama niya. Ako ng bahala rito kay Drex”

Kakauwi lang namin from our vacation this holiday. We celebrate our Christmas in New York. We have fun there. Lalo na iyong mga bata na enjoy na enjoy ang paglalaro sa snow. Well, si Aedan lang pala. Hindi nakayanan ni Drex ang lamig sa labas kaya lagi lang siyang nasa loob ng bahay. Lumalabas lang if we will take a photo shoot.

Aedan will be 3 years old this February while Drex. He will be 1 years old this October. Ngunit kahit months palang si Drex. I can say na madali siyang matuto. Parehas namang matalino ang aming mga anak ngunit madaling matuto si Drex sa mga bagay bagay.

Drex is like a copycat of his dad. Magkamukha silang dalawa. Ngunit mommy's boy naman. Kung si Aedan ay daddy’s boy si Drex naman ay mas malapit sa akin.

Dahil narin siguro sa pagod sa byahe ay agad napagod ang dalawang bata. Pagkalanding na pagkalanding ng eroplano. Parehas silang tulog.

Karga karga ni Aston si Aedan habang ako ay kay Drex. Binuksan ko ang pintuan ng kwarto na katabi lamang ng kwarto ni Aedan. At agad ko siyang nilapag sa kaniyang kama.

Napaka amo ng kaniyang mukha tuwing siya'y tulog. Ngunit paggising ay parang leon. Singkit rin ang kaniyang mata. Pero masasabi ko na hindi naman gaano kasingkit iyon. Hindi katulad ng kay Aston. I smiled and massage his hair.

My dream was to have a baby girl. Ngunit lalaki ang dumating, hindi naman ako nabigo nang dumating siya sa buhay namin. Mas lalo nga lang niya kaming pinasaya.

Aedan and Drex is my prince while Aston is my king. Hindi ko alam ang mangyayari sa sarili ko kung mawawala sila sa akin. I always thank god for giving me a happy life and happy family. Hindi ko nga alam kung anong ginawa kong mabuti para mabigyan ako ng ganitong swerte. Ng ginto. Dahil para sa akin, silang tatlo ay para ng ginto.

Sobrang himbing ng pagkakatulog ni Drex, napagod talaga. Before I leave, pinatakan ko muna ng halik ang kaniyang noo bago umalis na roon. Dahan dahan ang bawat hakbang ko, natatakot na baka magising ko siya.

Pagkasarado ko ng pintuan ay paglabas ni Aston sa kwarto ni Aedan. Nang makita ako ay agad siyang pumunta sa akin at hinalikan ang aking noo.

“ Are you tired? Matulog ka nalang muna kaya. Ako na ang bahala sa mga bagahe natin”

Our luggage are in the car. Iniwan muna namin doon at balak ko ay kukunin na roon pagkatapos ilapag si Drex sa kama.

“ Hindi pa naman. Kaya ko pang mag ayos ng mga damit”

Tinitigan niya ako ng matiim. Ngumiti lamang ako sa kaniya at hinawakan na ang kamay. Sabay kaming naglakad papunta sa baba upang makuha na roon ang mga bagahe. I always feel like I'm holding the world when his hands always touch mine. Ironic isn’t?

“ Ako na diyan. That’s too heavy” kuha niya roon sa bagahe na kinuha ko.

Sa lahat ng bagahe na nasa trunk. Iyon nga ang pinaka mabigat at malaki. That’s our luggage. Kinuha niya sa akin at binigay ang dalawang maliit na bagahe. Iyong kay Drex. Habang sa kaniya ay iyong amin at iyong kay Aedan.

Napatingin naman ako roon sa mga paper bag na binili namin from New York. I guess, six paper bags? At puro na iyon kay na Aedan at Drex. Wala akong masyadong binili para sa sarili ko at ganoon rin si Aston. We spoiled our sons than spoiling ourselves. Para narin naman kaming spoiled sa tuwing naglalambing sila sa amin. Sobra sobra pa nga eh.

Dahil hindi ko kayang dalhin ang anim na paper bags. Tatlo lamang muna ang kinuha ko. Babalikan ko nalang iyong apat.

Sabay kaming pumunta sa taas at nilagay ang luggage sa kaniya kaniya nilang kwarto. Pagkatapos ay binalikan ko iyong apat na paper bags sa sasakyan. Kakapasok ko lang sa kwarto namin upang doon muna ilagay ang mga bags nang makita ko si Aston na inaayos na ang mga damit na nasa luggage.