Be Mine, Again? (Again Trilogy #1)

Chapter 35

CHAPTER 35

“ Let’s talk” matigas at malamig na sabi ni Adrian kay Belle.

Hindi ako makaimik dahil sa kaba na aking nararamdaman nang seryoso iyong sabihin ni Belle. Sa totoo lang ay hindi ako magiging gano'n, hindi ako kakabahan sa kaniya kahit ano man ang sabihin niya. Ngunit sa pagkakataon na 'to, hindi. Kinakabahan ako sa sinabi niya. Kilala niya ako? She knows me? She knows everything about me?

Galit at takot ang nararamdaman ko ngayon. Hindi ko alam kung bakit galit ako sa kaniya, kung bakit gano'n nalang ang galit na nararamdaman ko. May malalim ba siyang ginawa sa akin? Pero ano?

“ You know me?” I asked while stuttering.

Hanggang ngayon ay nakatuon parin sa akin ang paningin niya. Hindi inaalis ang nakataas na kilay. Kahit karga niya si Drex ay hindi nawawala ang masamang tingin niya sa akin. My forehead are now creased because of confusion, why is she mad at me? Did I do something bad at her? Kung meron man. Ang galing ko.

“ Of course I know you” she sarcastically said. She looked at me from head to toe and after that she look directly to my eye “ Sino ba ang hindi makakakilala sa kalaban ko?”

I parted my lips because of shock. Kalaban? Ako? Lalong kumunot ang noo ko. Paano ako naging kalaban niya? Sa pagkakaalala ko, ako lang ang nakakaalam na kalaban ko siya. Nilalandi niya si Adrian.

“ Belle. I said let’s talk” matigas na sabi ulit ni Adrian.

When I look at him. He was gritting his teeth while glaring at Belle. Pero ang babaeng nasa harapan ko ay walang pakialam sa sinabi ni Adrian. Nakatingin lang suya sa akin at hindi man lang bigyan ng isang tingin si Adrian.

“ Go to your room Drex. Ihahatid ka ng NANNY mo” tinigasan talaga niya ang nanny na word.

Ang inis ko sa kaniya ay lalong tumaas. Pumikit ako upang pakalmahin ang aking sarili. I closed my fist to prevent myself from slapping her.

Nang imulat ko ang aking mata ay nasa harapan ko na si Drex. Nagtatakang nakatingin sa akin habang nakataas ang dalawang kamay upang magpakarga.

Nang makarga ko siya ay parang doon lang ako kumalma. Ngunit ang galit na aking nararamdaman ay hindi nawala. I was looking at her and was about to turn my back on her when Drex speak.

“ Tita Belle. She’s not my nanny, she’s my mommy”

Alam kong hindi 'to ang kauna unahang sinabi niya na ako ang kaniyang mommy. Pero kapag sinabi niya sa iba na mommy niya ako, ibang impact sa akin nito. Na para bang special ako sa kaniya para ipagkalat niya. Na nalaman ko na ang purpose ko sa buhay.

I looked at Belle and she was shocked. She blinked twice bago siya makabawi mula sa pagkakagulat. Nang tingnan ko si Adrian ay wala siyang kare-reaksyon. Nakatingin kay Belle at walang emosyon.

“ Really? Huh, I didn’t know that” she said.

I pressed my lips to prevent myself from laughing. Her reaction is priceless. She looks like a clown, not because of her thick make up on her face but because of her reaction.

“ Yes” inosenteng sabi ni Drex.

“ Tara na. Bibihisan pa kita” bulong ko kay Drex kaya napalingon siya sa akin.

Tumango siya at ngumiti ako sa kaniya. Pero bago pa kami makahakbang ay narinig ko ang pag uusap nila Adrian at Belle.

“ Where do you want to talk?” it was Belle. She said that in a flirty tone.

“ In my office”

“ I love that”

I rolled my eyes. Office? Gano’n ba kaimportante ang kanilang pag uusapan para sa office pa sila mag usap? Hindi ba pwedeng sa garden? Living room? Ba't kailangan na sa office pa? Baka hindi pag uusap ang magawa doon sa loob ng opisina. Baka gumawa na sila ng kahimbal himbal na pangyayari. Hindi imposible 'yon lalo na at higad ang makakasama ni Adrian.