FİGAR

3 "Yardım"

Oy ve yorum yapar mısınız?

Keyifli Okumalar...                                                  

🕊️

"FİGAR-3.Bölüm" Sunar...

Yine bol yıldızlı bir gece...

Elimde en sevdiğim kitabım ve kulağımda kulaklıkla  şarkımı dinliyorum. Sıcak çikolatamı unutamam. O benim her şeyim. 

Ama kitaba kendimi veremiyorum. İçimde deli gibi huzursuzluk var. Bu duygudan uzaklaşamıyorum. Sanki her an bir şey olacakmış gibi hissediyorum. Böyle hissetmemin en büyük nedeni rüyamdı. Kitap okumadan önce bir saat koltukta uyuyakalmıştım. Rüyamda bir adam gördüm, çaresizce dizlerini yere dayamış, omuzları çökük bir şekilde ağlıyordu. Bir sıkıntısı olduğunu anlıyordum. Bu adam ismimi seslenerek ona yardım etmemi istiyordu. Kalktığımda kalbimdeki o sıkışma beni çok boğdu. Kafamı dağıtmak için kitabım okumak istediğimde kitaba kendimi veremedim.  İçimdeki  sıkıntıdan kurtulmak için ne yapmam gerektiğini biliyordum.

 Hemen kalktım ve abdest almaya gittim. Saçlarımı topuz yaptıktan sonra üstümdeki en sevdiğim koyu yeşil hırkayı çıkardım. Bu örme hırkayı çok seviyordum. Özellikle balkonumdaki en sevdiğim koltukta oturduğumda giymek mükemmel bir zevkti.

Huşu içinde abdestimi aldıktan sonra feracemi giydim. Başıma en sevdiğim mavili tülbentimi taktıktan sonra namaz kılmak üzere seccademi aldım.

Namazın bitiminde elimi semaya açtım. 

"Rabbim, rüyamda gördüğüm adama yardım et. Eğer bir sıkıntısı varsa dermanını sende bulsun. O kişiyi hak yolundan ayırma."

Bilmediğim ve sadece ağladığını gördüğüm adam için yapabileceğim en iyi şey buydu. Ama gerçekten bu rüya beni çok etkilemişti. Derin bir iç çektim. Yüzümdeki tebessümle seccademi katlayarak pufun üzerine koydum. Başımdaki tülbentimi çıkardıktan sonra feracemi çıkararak kenara koydum. İçimde namaz kıldıktan sonra ki o huzurla telefonumu alarak aşağıya indim.

Oturma odasına ilerlediğimde Hacer teyze ve annemin sohbet etmesi beni bir hayli şaşırtmıştı. Kapı sesi falan hiç mi duymamıştım artık nasıl uyuyorsam?

"Hoş geldin Hacer teyze." 

"Hoş bulduk, kızım. Nasılsın iyi misin?"

"İyiyim, Hacer teyze çok şükür. Sen nasılsın?"

Hacer teyze bunu sormamı bekliyormuş gibi anında bana kuzenlerinin çocuklarının düğününden bahsetmeye başladı. Yaklaşık on beş dakika ona ayıp olmasın diye dinledikten sonra annemin mutfaktan tatlıları getir demesiyle hızlı bir şekilde kalkarak mutfağa gittim. Hiç başkasının evlilik sorunlarını dinleyecek havamda değildim. Hacer teyzeyi severdim ama çoğu zaman kendini tutamaz hemen ne biliyorsa anlatmaya başlardı. Ve bu da çoğu zaman bizim hoşumuza gitmiyordu.

Buzdolabındaki soğuk çikolatalı tatlıyı servis tabağına koyduktan sonra herkese dağıttım. Büyük ihtimalle babam Hacer teyzenin dedikodusundan kaçmak için kahveye gitmişti. Adam haklıydı. Buna istemsizce kıkırdadım. Hacer teyze ve annem direk bana 'bu niye güldü şimdi?' der gibi baktığında ister istemez sırıttıktan sonra kırmızı yanaklarımla başımı eğdim. Bir anda insanların dikkatinin bende olması hemen utanmamı sağlıyordu. Bu alışkanlığımdan vazgeçemiyordum.

Mutfaktan kendim içinde bir tatlı aldıktan sonra odama çıktım. Hacer teyzenin dedikodusunu dinleyeceğime elimde tatlıyla dizi bitirmeyi tercih ederdim. Zaten yarın okulum vardı erken yatmam lazımdı.