🌿İslami Aşk Romanı 🌿
Çökmüş hayatının emareleriyle nefes almaya çalışan fakat aldığı nefesi ona haram kılan bir kadın yüzünden çocukluğu mahvolan bir adam. Duygularının kaybolduğunu düşündüğü karanlık kuyudan onu çekip kurtaran bir kadın. Adam ilk...
Selamün Aleyküm herkese🌼 Bayramınız mübarek olsun 🤲🌹
Oy ve yorum yapmayı unutmayın, olur mu?
Keyifli Okumalar...
🕊️
"FİGAR-18.Bölüm" Sunar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🕊️
Market reyonunda gezinen adımlarım malzemelerin önünde duraksarken elimdeki alışveriş listesine bakıyordum. Buruşuk kağıdım katlanmaktan artık isyan ediyordu. Cebimden telefonu çıkararak saate baktım. Kızların eve gelmesine yarım saat falan vardı. Onlar gelince böreği ve kurabiyeyi yapardım. Onlar da bana yardım etmek için geliyorlardı. O kadar şey yetiştirmek benim için zordu. Zaten anneme yalan söylemek zorunda kalmıştım. Ona sınıfça yemek yapıcaz gibi bir şeyler geveleyip işi geçiştirmiştim. O da bunun sonuçta kötü bir şey olmadığına inanarak irdelememişti.
Bunun stresiyle başımı ovalarken vakit kaybetmekten kaçınarak alışveriş arabamı itekledim. O sıra da yanımdan geçen teyze 'pardon kızım' diyerek yer vermemi istedi. Ona yer verdikten sonra birkaç malzeme alarak kasanın oraya ilerledim.
Kasaya malzemeleri koyduktan sonra parayı ödedim ve marketten çıktım. Poşetteki malzemeler çok gelmesede içimdeki isteksizlikle sızlana sızlana ilerledim. Bu sırada birkaç kişi 'bu ne yapıyor' der gibi baksalarda dönüp bakmadım. Çünkü niye bakayim?
Üşengeçsem ne olmuş?
Eve geldiğimde kapıyı tıklattıktan sonra karşıma çıkan kızlarla şaşkınlıkla onlara baktım. "Geldiniz mi?" Yüzümde mutlu bir gülümseme vardı.
"Sana yemek yapmada yardım edeceğiz diye bu kadar mutlu olmana şaşırdım Berfin." Eda'nın kollarını birbirine bağlamış imalı sesiyle Ceren ve Tuğçe kıkırdadı.
"Ya Eda olur mu öyle şey. Hepinizi burada görmek mutlu etti tabii ki. " Sözlerimle birlikte ona doğru adımlayarak kollarımı sardım. Gülümseyerek karşılık verdi.
"Kızım niye kapıda duruyorsunuz? Arkadaşlarını içeri davet etsene." Annemin seslenmesiyle kapının eşiğinden ayrılarak mutfağa gittim elimdeki poşetleri bırakmak için. Bu sırada oturma odasına annemin yanına adımlayan Eda söyleniyordu.
"Görüyorsun dimi Halime Sultan. Bu kızın bizi hep kapı köşelerinde ağırlıyor." Annemin gülme sesinden sonra bende ceketimi çıkararak odama giderken bağırdım. "Yalancı!"
Arkamdan kıkırdamak sesleri gelirken bende gülümseyerek üstümdeki uzun ceketi çıkartıp dolabıma astım. Üstüme kapüşonlu sweat altıma gri eşofman altı giydikten sonra saçlarımı bol topuz yaparak aşağıya indim.
Annem ve arkadaşlarım sohbet ediyordu. Annem Eda'ya annesinin halini hatırını sorarken Ceren annemin ikram ettiği tatlıyı yiyordu. Tuğçe'de elindeki telefona bakıyordu.
