🌿İslami Aşk Romanı 🌿
Çökmüş hayatının emareleriyle nefes almaya çalışan fakat aldığı nefesi ona haram kılan bir kadın yüzünden çocukluğu mahvolan bir adam. Duygularının kaybolduğunu düşündüğü karanlık kuyudan onu çekip kurtaran bir kadın. Adam ilk...
Oy oranı çok düşük ve bu üzücü. 60+ oy bekliyorum, lütfen.
ATEŞİN RUHU'na da sizi bekliyorum 🔥👑
Keyifli Okumalar...
🕊️
"FİGAR-34.Bölüm" Sunar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🕊️
...
Elleri yaralı, kanlar musluktan akar gibi akıyor... Ağlamalarıyla birlikte kafasını kucağına gömüyor. Derin bir nefes alıyor, burnunu çekiyor. Çaresizce ağlayan çocuğa elimi uzatıyorum ilk defa. Bende çaresizim. "Gel."
Bir şey oluyor.
Kafasını kaldırıyor ve sulu gözlerini bana dikiyor. Şok oluyorum. Tanıdık gözleri görünce sanki her şeyin anlamı son buluyor. Derin ormanlar çaresizce ağlamakta, ben ise dilim lal olmuş şoktayım.
Şakaklarından akan ter yanaklarından boynuna süzülürken ağlamaktan ıslanmış dudakları titriyor. Kırmızı ve küçük dudağı ağlarken büzüşüyor. Saçları bakımsız ve dağınık. Ama o kadar gür ki, alnına dağılırken ahenk yaratıyor adeta. Beyaz tenine zıt kızarmış yanakları ile tanıdık yeşiller o kadar tanıdık ki.
"Demir..."
...
"Berfin." Yüksek sesle irkilip kafamı yukarı kaldırdığımda annemin bana merakla baktığını gördüm. Meraklı ve endişeli gözleri sükunet içerisinde bendeyken sıcak avucunu sağ yanağımda hissettim. Şefkat göğsümden aşağıya sıcaklıkla inerken derin bir nefes aldım. "Efendim? Bir şey mi söyledin?"
Kaşları sorgulayıcı tavırla çatıldı. "Kaç kere seslendim, biliyor musun? Bugün dalgın görünüyorsun" derken arkasını dönüp ne zaman doldurduğunu bilmediğim çay bardağını getirdi ve masaya koydu. Gözleri hala bendeydi.
"Anlat bakayım, bu huzursuzluğun sebebi ne?" Gözlerimi kaçırdım endişeyle. Anneme söylemeli miydim rüyayı? Ya yanlış anlarsa?
"Anne," dedim bir anda. Gözleri dikkatle bendeyken elini masanın üzerindeki elimin üstüne koydu. "Evlenmekle ilgili mi?" Kafamı iki yana salladım hemen. "O değil anne. Ben uzun zamandır garip bir rüya görüyorum," dediğimde elini elimden çekerek sandalyesinde geriye yaslandı. Şimdi kaşları sorguyla çatılmıştı. "Ne rüyası bu?"
"Ben uzun zamandır neredeyse çoğu gece küçük bir çocuğun kapkaranlık bir odada dizlerini kollarıyla sarmış ve kafasını kollarına gömmüş ağlayan bir çocuk görüyorum."
