🌿İslami Aşk Romanı 🌿
Çökmüş hayatının emareleriyle nefes almaya çalışan fakat aldığı nefesi ona haram kılan bir kadın yüzünden çocukluğu mahvolan bir adam. Duygularının kaybolduğunu düşündüğü karanlık kuyudan onu çekip kurtaran bir kadın. Adam ilk...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🕊️
"Kızım daha kalın şeyler seç. Orada donarsın sonra."
Anneme gülümseyerek baktım. "Zaten donacağız anne. Aslında gideceğimiz yer orman değil de ormanın yanında kurulan boş bir araziymiş. Büyük çadırlar ve ısıtıcılar olacakmış."
"İyi iyi." Annem ile benim için uygun kıyafetler seçerken zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştık. Annem sürekli kalın kalın kazaklar seçiyor bende rahat rahat giyebileceğim bol kapişonlu sweatler seçiyordum. Sabahtan beri başımın etini yiyerek bana nasihatler sıralaması da kendimi artık camdan aşağı atma isteğini aşılamıştı. Üstelik kafam Demir'lerin istediği şeydeydi. Her şeyi yapmak!
Yani her şey ne olabilir di ki?
Kafamın içerisinde dönüp duran bu olay beni ruhsal açıdan yormuştu. Kesin Demir'ler bize o günü zehir edeceklerdi. Oflayarak yatağın üstüne oturdum. Baş parmaklarımı şakaklarımın üstüne koyarak ovmaya başladım. Gözlerimi kapatarak kafamı dinlemek istedim. Fakat daha çok aklıma gelmesiyle sinirlenerek ayağa kalktım. Valiz işim zaten bitmişti. Biraz telefonda vakit geçirebilirdim. Çalışma masanın üstündeki telefonumu aldım. Ve hemen Whattsap'a girdim.
'Sıkılmışlar Grubu' grubuna girdiniz.
"Herkese merhaba. Valizler hazır mı acaba?"
Eda "Çoktaaan."
Ceren "Ben yapmadım, çok üşeniyorum."
Tuğçe "Ay Ceren yaa:)"
Ceren "Ne ya siz de hiç üşenmiyorsunuz vallaha."
"Kızım yarın kampa gideceğiz ha, hazır olmamız şart."
Ceren "Tamam tamam yatmadan yaparım."
Tuğçe ":)"
Ceren "Gülme ya, üşengeç değilim ben."
Tuğçe ":) :) :) :) :) işte buna daha çok gülerim."
Gülümseyerek kapattım telefonu. Ceren gerçekten de üşengeçti. Tuğçe'yle bu konuda çok atışıyorlardı. Kafamı iki yana sallayarak banyoya gittim. Abdestimi eda edip namazımı kılacaktım.
🕊️
"Kapının önündeyiz."
Tuğçe'nin attığı mesaja baktıktan sonra telefonu kapatarak cebime koydum. Annem kamp için yiyecek çok şey koymuştu ve hala daha koyuyordu. Sanki orada bizi aç bırakıcaklarmış gibi davranıyordu. İç çekerek bezmişlikle anneme baktım. "Anne yeter daha koyma tamam. Hem kızlar gelmiş çıkmam lazım benim" son kapıda poşete tıktıktan sonra bana verdi. "Al bakalım, doya doya yiyin." Annemi gülümseyerek öptüm. "Kendine iyi bak kızım, beni her saat başı ara. Bir şey olursa haberdar et beni." annem ile nasihatli vedalaşmamızdan sonra çok oyalanmadan evden çıktım.
