🌿İslami Aşk Romanı 🌿
Çökmüş hayatının emareleriyle nefes almaya çalışan fakat aldığı nefesi ona haram kılan bir kadın yüzünden çocukluğu mahvolan bir adam. Duygularının kaybolduğunu düşündüğü karanlık kuyudan onu çekip kurtaran bir kadın. Adam ilk...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🕊️
Gitmişti.
Arkasını dönüp gittiği zaman onun temelli kamptan gittiğini Öğrenmiştim. İçim o telefon konuşmasında ne olduğunu merak ederken kimseye bir şeyde soramıyordum. Birine Demir hakkında bir şey sorsam beni yanlış anlayacaklarını düşünüyordum. O yüzden hiç böyle bir şeye kalkışmamıştım.
Rüyalarımı mesken tutmuş gözyaşları bu gecede benimleydi. Acımasızca beynimi kemirmiş adeta beni uyutmamıştı. Her şey sanki üst üste gelirken ne yapacağımı bilemiyordum.
Normalin dışında Demir'in neler yaşadığını ya da şuan ne yaptığını merak eden yanımla baş başaydım. Yanımda kimse yoktu. Yalnızdım.
Eskisi gibi çok huzurlu falan değildim tam tersine içim dağılıyordu sanki.
Kafamdaki dağınıklığı çözmek için elim telefonuma gitti. Okula gitmeliydim.
Hazır üstümle kenardaki sırt çantamı aldıktan sonra odamdan çıktım. Gece fazla uyuyamadığım için erkenden kalkmış ve odamda bir süre oturarak düşüncelerimle birlikte boğulmuştum.
Alt kata inerek mutfağa geçtiğimde annem altındaki basma etek ve beyaz tişörtle karşımdaydı. Kafamı sola çevirerek oturma odasında kardeşimle konuşan babama baktım. Bir eli kardeşim koltuktan düşmesin diye karnını tutarken diğer eli dikkatlice baktığı telefondaydı. Arada ona bakarak durum analizi yapıyordu. Tam kardeşime bakacağı zaman yeşil gözleri benimle buluştu.
Gülümsedim keyifsiz olduğumu belli etmemeye çalışarak. "Günaydın."
"Günaydın kızım, erkencisin bugün." Annem mutfaktan çıkarken bana seslenerek geldiğinde babamda gülümseyerek karşılık verdi.
"Evet anne, bugünlük erken gideyim dedim." Annem kafasını onaylarken babama göz ucuyla baktıktan sonra bana döndü. Araları bozuk olmalıydı.
Tabii ya! Babamı arayıp annem evde yalnız demeyi unutmuştum.
Gözlerimi bıkkınlıkla yumarken derin nefes verdim. Burun kemerini sıktım. Eğer babama söylemiş olsaydım şuan araları kötü olmayacaktı. Zaten annem göstermemeye çalışsa da alıngan bir kadındı. Ve babam ise umursamaz.
"Neyse su kaynamıştır çayı demleyeyim. Sen de gel masayı kurmama yardım et." Annem cevap vermemi beklemeden seri adımlarla mutfağa giderken telefonla haber okuyan babamın yanına oturdum. "Baba" elindeki telefona kaşları çatık bakan babam sesimle birlikte bakışlarını bana çevirdi "annem ile aranız kötü mü?"
