🌿İslami Aşk Romanı 🌿
Çökmüş hayatının emareleriyle nefes almaya çalışan fakat aldığı nefesi ona haram kılan bir kadın yüzünden çocukluğu mahvolan bir adam. Duygularının kaybolduğunu düşündüğü karanlık kuyudan onu çekip kurtaran bir kadın. Adam ilk...
Nasılsınız? Umuyorum ki iyisinizdir. Uzun bir maratondan sonra rahatladığımı hissediyorum. Nihayet istediğim şeyleri gönlümce yapabilme imkanına ulaştım. Sizin üni sınavınız nasıl geçti?
Lütfen arkadaşlar oy ve yorum rica ediyorum.
İyi Okumalar...
🕊️
"FİGAR-51. KIRIK" Sunar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🕊️
Arkamda bıraktığım yaralı bedene arabadan çıkarken bakmamış olsam da umursamazlığımın bir yere kadar olduğunu biliyordum. Kolundaki büyük yarayı bırak, bacaklarında da kesikler olduğunu söylemişti Kerem. Ne kadar 'bir şey olmamıştır ya, hem hiç sızlanmadı' bile desem, gözlerinin bana bakarken dolmasını neye yoracaktım ki? Küçük bir çocuk gibiydi ama sadece bana öyleydi.
Binanın dış kapısı zile basmamla birlikte açıldığından apartman merdivenlerini yorgun adımlarımla çıkarken Semiha teyzenin kapıyı açma sesini işittim. Üçüncü katın sensörlü ışıkları hareketi algıladığından yanmış olmalı ki o katı aydınlatmıştı.
Merdivenleri son bir gayret çıktıktan sonra karşımda gözleri endişe ve merak içerisinde beni izleyen Semiha teyze ile karşılaştım. Yüzüme bakıp ne olduğunu anlamaya çalışırken gayri ihtiyarı, "Bir sorun yok dimi kızım?" dedi.
Kafamı iki yana salladım, belki yüzüne bakıp uzun uzun anlatmam gerekirdi ama ruh halim buna izin vermiyordu. Eğilip ayakkabımı ayağımdan çıkarırken kapının pervazından çekilip sessiz kaldı, beni anladığını hissediyordum.
İçeri girerken elini omzuma sarıp aynı katta bulunan misafir odası olduğunu düşündüğüm yere götürdü. İçeri girerken bedenimi sanki ben değil de o yönetiyordu.
"Sırt çantanı buraya koydum güzel kızım. Ev müsait, rahat rahat yanıma gelebilirsin." dediğinde kafa sallayarak kısık sesle teşekkür ettim. Kocasının evde olmadığını biliyordum zaten.
Üzerimdeki bir çırpıda çıkarıp yumuşak pijamalarımı giydim, telefonumun bildirim sesi yankılandığında göz ucuyla kalbimin her atışında onun adını zikreden adamın ismini aradım ama yoktu. Kızlar gruptan yazışıyordu, göz ucuyla baktığımda görebildiğim Eda'nın Alp'e bakarak sırıtan kıza ettiği hakaretleri içeren mesajlardı.
Saçlarımı salık bırakıp oturma odasına gittim. Semiha teyze kafasında yazmayla iki elinde dumanı tüten kupa bardaklarıyla oturma odasına, peşimden girdi. Bardakları masanın üzerine bıraktı, gözleri arada bana değip tebessüm ediyordu. Çok mu kötü görünüyordum?
