🌿İslami Aşk Romanı 🌿
Çökmüş hayatının emareleriyle nefes almaya çalışan fakat aldığı nefesi ona haram kılan bir kadın yüzünden çocukluğu mahvolan bir adam. Duygularının kaybolduğunu düşündüğü karanlık kuyudan onu çekip kurtaran bir kadın. Adam ilk...
Bölümler kısa geliyor ama haftada bir gün belirleyerek bölüm atmaya karar verdim. Her cuma bölüm gelecek inşaAllah. Cuma gelen bölümler diğerlerinden daha uzun olacaktır. 🌼
Keyifli Okumalar...
🕊️
"FİGAR-26.Bölüm" Sunar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🕊️
Hepimizi şoka uğratmıştı.
Çoğu kişinin şaşırmış ve bocalamış ifadeleri hala gözlerimin önündeydi.
Kantinde yaşadığımız o garip anı unutmak istiyordum. Demir'in yeşilleriyle bana bakıp söylediği sözleri unutmak istiyordum. Ama kantinden ayrılıp, kızlarla konuşup, eve gelip, akşam yemeği yiyip, günün sonunda yatarken bile aklımdaydı.
Çoğu zaman kafamı dağıtmak için yaptığım şeylere aklımı veremiyordum.
Hafta sonundaydık ve benim aklım hala o andaydı.
İrem'in sinirden kıpkırmızı olup ayrıldığı kantinde. ( kudursun.)
Derin bir nefes alıp oturduğum koltuktan eğilerek sehpada duran türk kahvemi elime aldım. Sıcak olan kahveyi ölçmek için dudağımın ucunu hafif değdirdim. Dudağım sızlarken irkilerek bardağı kendimden uzaklaştırdım ve geri masaya bıraktım. Çok fazla sıcaktı o yüzden soğumasını bekleyecektim.
Kafamı çevirerek etrafıma baktım. Oturduğum koltuğun yumuşaklığıyla içine batan ben rahatlığımdan dolayı neredeyse burada uyuyabilirdim.
Diğer tekli koltuklara ve televizyon ünitesinin üstündeki dantellere baktım. Danteller çok tercihim olsa da bu evde güzel duruyordu.
"Bunlardan da ye tatlım." İçeri giren Semiha teyzeyle bakışlarım onu bulurken aynı zamanda gözlerim elindeki gofret dolu tabağa ilişmişti. Tabağı sehpaya koyduğunda o da karşı koltuğa oturmuş ve önündeki kahveye uzanmıştı.
Teşekkür ederek tabaktan bir gofret aldım. Aynı zamanda kahvemden de yudum almaya çalışıyordum.
Çok sıcaktı.
"Annenler nasıl Berfin?" Elindeki kahveyi dudağından uzaklaştıran Semiha teyze, en güzel tebessümüyle bana bakarken konuşmuştu.
Elimde içemediğim kahveyi masaya bırakıp yüzümü Semiha teyzeye çevirdim ve "İyiler çok şükür." dedim.
Semiha teyzeyle bundan iki saat önce telefonda yetim çocuklar hakkında sohbet etmiştik. Ve beni evime çağırmıştı. Ne kadar gelmemek için itiraz etsem de evde yalnız olduğu için sıkıldığını ve benimle vakit geçirmeyi sevdiğini söylemişti. Kıramamıştım.
