DİVANELİ

7.Bölüm

📍Hoş geldiniiiiiiizzzzzzzz

Gece gece yine ben.... Artık bir yarasayım ndnslsldl

Bol bol yorum yapabilir misiniz rica etsem, düşük yorum sayısı beni üzüyor 🥺

⭐🌟 Yıldıza basmayı da unutmayın lütfeeenn...

Sizleri seviyorum kalpkalp

*******

"Vay vay vay..." diye konuştu arkasında bir adam yayık yayık. "Kimler varmış burada..."

Nare arkasını döndü konuşanın kim olduğunu görmek için. Gördüğü adamla da şaşkınlaştı.

Şaşırmasın da saçmaydı ya! Akşam çökünce şeytanlar yer yüzüne dağılır diyorlardı.

Doğruydu demek..

Kızlar kaç kere anlatmışlardı bu karşısındaki kılıksızın ne mal olduğunu, hatta yaptıklarını da. Evliydi bu, iki de çocuğu bile vardı. Böyle yollarda sürtüp karı kıza bulaşıyordu.

Bulaşıyordu ama bunu yapacağı belki de son kişi olmalıydı Nare.

"De git yoluna. Ne sen beni gördün ne ben seni." elindeki nacağı sapından tutup kaldırdı adama doğru, "Belanı benden bulma."

Belki de sesinin en sert haliydi şu anki tonu, daha önce ihtiyacı olmadığından kullanmamıştı. Ne kadar sakin durmaya çalışsa da, ne kadar o adam Nare'ye zarar veremeyecek olsa da elleri titremeye başlamıştı.

Ve yine konuşmaya başladı kılıksız. Konuşurken ağzının kaymasına bakılırsa sarhoştu...

"Allah karşılaştırdı kız bizi. Evleniyormuşsun, bi hayırlı olsun diyeyim dedim." dedi dalga geçer gibi, sonra sırıtıp boydan boya süzdü Nare'yi. "Kocana mı bırakıcan siftahı. Pişman olursun bak, gel benlen."

Tiksiniyordu Nare, yüzü buruşmuş, her an saldıracak gibi bekliyordu adama karşı, "Bana bak, yemin ederim parçalarım şu nacağı senin sırtında. Köyün sessiz kızlarıyla bir tutma beni, almayım ayağımın altına. Yürü işine!! Hayde!"

Dinlemedi adam. Meymenetsizlik akan suratına bir sırıtış daha koyup yaklaştı kıza. "Böyle güzellik her zaman bulunmuyor. Nazlanma kız! Gel.."

Nare de sinirle gülümsedi. "Sen gel dersin de gelmem mi bee.."

Nacağın keskin tarafından tuttu ve yaklaştı adama doğru biraz, bu hamleyle şaşıran adam kızın ne dediğini bile anlayamadan omzunda nacağın kalın sapını hissetti, sonra da onun verdiği acıyı.

Sırtında hissetti aynı ağrıları, bacaklarında, kollarında... Ama hala sırıtıyordu pişkin pişkin.

Nare adamın yere düşmesiyle hala hırsını alamadı, hala daha sırıtıyordu!!

"Demek siftah ha!" Bir darbe daha indirdi sırtına. "Al bak bu da benim siftahım.."

Hırsını aldıktan sonra nefes nefese doğruldu. Her yanı morluk içinde kalan yarı sarhoş adama baktı. Kesik kesik inliyor, uykusu gelmiş gibi mırıldanıyordu. Hava iyice kararmıştı.

Yaptığından gram pişmanlık duymadan adamı yolun ortasında bıraktı ve elindeki nacakla yoluna devam etti aheste aheste.

Biraz uzaklaştıktan sonra adamın olduğu yerden bir patırtı gelince zıpladı yerinde Nare.. Karanlıktan doğru düzgün göremediği için eve giden adımlarını hızlandırdı.

Güçsüz bir kız değildi. Salak, saf hiç değildi. Yaptığından da hiç utanmamıştı.

Ama yine de korkmuştu.