DİVANELİ

14.Bölüm

📍Hoş geldiniiiiiiizzzzzzzz

İnstagram: Servestizm
Wattpad: servestizm

Beni takip ederseniz sevindirik olurum teşekkürler zjkdld

⭐🌟 Yıldıza basmadan geçmeyiniz.

İyi okumalaaarrrr...

*******

22 yıl önce

"Cihan abiii.. Annemler tarlada bugün, aç mı kalacağız biiz."

Aslan gözünün önüne gelen düz siyah saçlarını kafasını sallayarak geriye ittirmeye çalıştı. Okuldan yeni gelmişlerdi ve ikisi de çokça açtı.

Cihangir Aslanın başını olgun bir ağabey gibi okşadı, aralarında iki yaş bile yoktu ama bunu yapmayı seviyordu.. "Yok oğlum ne aç kalacağız. Bırakmışlardır bize bişeyler."

İki çocuk ahşaptan yapılma eve girip çantalarını çıkarttı ve üstlerini de değiştirdiler. Makbule onları bu düzene alıştırana kadar çokça azar işitmişlerdi..

"Abi acıktıım."

"Tamam acele etme yiyeceğiz şimdi. Bir doymuyorsun Aslan, tereği, tabakları falan da kemireceksin yakında..."

Henüz ikinci sınıfa giden Aslan, abisinin söylediğine biraz alınsa da küçük bedeniyle omuzlarını oynata oynata garip bir şekilde koşarak abisinin peşine düşmekten geri kalmadı. "Ne yiyeceğiz abi?"

Cihangir uzun boylu olmanın verdiği avantajla mutfak tezgahında olan iki tencereden ilkinin kapağını açtı. Hoşnutsuzca Aslan'a döndü, "Turşu çorbası."

"Öğğğğğ.. Diğerinde ne var.. Hı.. Diğerinde ne var!.." diyerek hızlıca sordu..

Cihangir diğer tencerenin de kapağını açtı, yine memnuniyetsizce döndü kardeşine, "Domatesli bulgur pilavı."

"Ağğğğ yaa. Bunları mı yiyeceğiiiz?" Hiç sevmiyordu bu yemekleri Aslan, hepsi de yerken ağzında çoğalıyordu sanki. Onları yerken geviş getiren ineklere benziyor gibi hissediyordu...

Cihangir kardeşine bakarak konuştu, "Mecbur yiyeceğiz.." Aslan'ın tatlı suratının düşmesiyle tekrar konuştu başka yerlere bakmaya çalışarak. Arada ona da bakıyordu ve onun tepkilerini ölçerek hareket edecekti, "Şimdi bi yağda yumurta olsa da yesek keşke ya.."

Aslan zaten bu fırsatı bekliyordu, küçücük bedeniyle hemen atıldı abisinin yanına, "Olsun.. Nolur yapalım abi noluuur... Ben yiyemem ki bunlarıı, çok kötü bu yemekler.. Noolur yumurta yiyeliim."

Ağabeyi hemen kabul etti, "Tamam, yapıyorum o zaman... Ama annem öğrenirse bütün sorumluluk senin, ben hiçbir şey yapmadım."

"Tamam annem sorarsa ben yaptım diyeceğim, hepsini de ben yedim, nolur yapalım."

"Aferin."

Hevesle Makbule'nin yumurta sepetine doğru gitti Aslan, ama abisi tarafından telaşla durduruldu hemen. "Aslan, napıyorsun oğlum?? Burdan alırsak anlar annem, gidelim de pinnikten alalım yumurtaları."

"Nasıl anlaşılacak ki? Burdan alalım işte." Sabrı yoktu ki Aslan'ın. Hemen pişirmeli, hemen yemeliydi! Taa aşağı inip yumurta almak çok vakit kaybettirirdi..

"Annem anlar, nasıl anlaşılacağı mı var. Sayıyordur bunları, nasıl dizmiş baksana."

"Hıı.." Memnuniyetsizliğini sesine yansıtarak ayağını halıya sürtmeye başladı," Tamam, o zaman ben alayım sen de ateşi yak."