DİVANELİ

32.Bölüm

📍Hoş geldiniiiiiiizzzzzzzz

Ben de hoş geldim shsllfşsld

Açıklamayı bölüm sonuna saklayayım, buyrunuz beğendiğiniz bir bölüm olur umarım...

İnstagram: Servestizm
Twitter: Servestizm
Wattpad: servestizm

Twitter'da henüz yeniyim jsksksks evet bu şekilde de hoşgeldim msmdlsc hikaye ve bölümler hakkındaki görüşlerinizi #divaneli ya da #divaneliwatty etiketiyle paylaşabilirsiniz merakla beklerim jskskssksş

⭐ Oy 1100
💭 Yorum 700

Şuraya beğendiğimiz emojemizi alalııım 🚜🏚🍉

Keyifli okumalaaarrr ❤️

*******

32.Bölüm

*******

“Biz tam sana haber edecektik o ara Selvi yengem fenalaştı.. Doğumu başladı dediler birden... Hemen asker arabasına bindirip götürdüler hastaneye. Cihan ağabey de traktörü aldı onla götürdü Züleyha’yı falan..”

Aslan ve Nare’nin duraksadığını görünce devam etti Samet, “Valla biz o ara size haber etmeyi unuttuk galiba ağabey..” dudaklarını büktü aşağı..

Aslan derin bir nefes verdi, gözlerini kapattı sıkıca, "Hassiktir..."

1 Hafta Sonra

“Ayy ama ne güzel bebek doğurdu Selvi abla yaa.. Vallahi gözüm kaldı benim.”

İçli bir nefes alarak elindeki pancarı çırptı Züleyha, omuzları kalkıp indi şöyle bir. Bu durum son günlerde epey dalgın olan Besime’nin gözünden kaçsa da Nare’den kaçmamıştı.

“Senin de vaktin geliyor..” dedi Nare alttan alttan bakarak, bir yandan da gözünün kıyıyla teyzesinin gözlüyor, onun bu konuya tepki vermemesine şaşıyordu.

Şimdiye başını kaldırıp iki üç laf sokup güzelce bir azarlaması gerekliydi Züleyha'yı.. Ya da gözlerini irileştirerek anında susturması.

Dudaklarını büktü bilmez gibi, yakında bu halinin, dalgınlığının kokusu çıkardı elbet.. Şimdi üstüne gitmese iyi olabilirdi.

“Artık tez zamanda evlenirsin, boy boy da çocuk yaparsın mis gibi.. Teyzem de anane olur elinde sopayla dolanır çocukların peşinde..” kendi dediğinden sonra güldü Nare. Hoşuna gitmişti gözlerinin önüne gelen görüntü.

Züleyha ne kadar gülse de annesinin sinirleneceğini bilerek gözlerini belertti genç kıza. Ama annesinin hiç oralı olmadığını görünce düştü biraz yüzü. Dalgın dalgın pancar ayıklayıp temizliyordu Besime, dünyayla alakası yok gibiydi.

Onun bu hallerine hiç alışık değillerdi ve iki kız da sorguluyordu ortamda oluşan garip sessizliği.

“Hayret...” dedi Züleyha kaşlarını kaldırıp annesine bakmaya devam ederek, elinde pancarla kalmış kendisine bakmayan Besime'yi izliyordu, "Şimdiye bacağımı pancar sapıyla kızarttıydın anacım.. Ne oldu sana böyle?.."