DİVANELİ

12.Bölüm

📍Hoş geldiniiiiiiizzzzzzzz

Balıklı bölüm part II jdmxkzmx

⭐🌟 Bu bölüme öncekilere ve sonrakilere yıldız atmayı unutmayınıız...

Bu arada beni instagramda takip edebilirsiniz, adım tabii ki servestizm nsmdlslf

İnstagram biosunda link var oradan da telegram grubumuza gelebilirsiniz.. ❤️

Keyifli okumalaaaar....

*******

Suyun içindeydi Nare. Elbisesi beline kadar ıslanmış, eteği o yana bu yana dağılmıştı akıntının etkisiyle. Hafif rüzgâr ürpermesine neden oluyor içinde bulunduğu ansa başını döndürüyordu.

Kalbi için de aklı için de dehşet verici bir andı. Çok hazırlıksızdı...

Öylece karşısındaki adamın gözlerine bakabiliyordu sadece. Nefes alamıyordu, tıkanmıştı sanki bütün sistemleri. Ama Aslan'ın bakışlarından kendini bile analiz edemeyecek durumdaydı. Öyle bir sevgiyle bakıyordu ki kendisine, oturup ağlamak istiyordu Nare nedensizce.

Ümit, şefkat, istek.. Ve belki de aşk vardı gözlerinde. Eğer evlenirlerse, Nare hayatının en büyük hediyesini alacaktı.

Kendisini seven bir eş.. Aslan'ı alacaktı.

Bu adam onu incitmezdi. Kırmaz, üzmez, el üstünde tutardı. Yutkundu hafifçe. Bunu hak etmek için ne yapmıştı ki?

Köy yeriydi burası. Birbirini en çok sevenlerin dahi anlattıklarında böyle evlilik teklifleri yoktu. Hatta teklifler hiç yoktu. Yüzükleri aileler takar, kızı aile verirdi. Nare de bu alışkanlıkla ilk başta ailesini düşündü. Kendisi onay veriyordu bu evliliğe, istiyordu bu adamla evlenmeyi. Teyzesinin ve eniştesinin de onay verdiği aşikardı.

Başta onlar söylemişti zaten.

O yüzden teklifini kabul ederek başını salladı göz temaslarını kesmeden. Bu adam onu çok mutlu edecekti. Hissetmekten ziyade biliyordu bunu, incitmekten korkar gibi bakıyordu Aslan. Bu hisle daha da sokuldu suyun soğukluğunda dahi sıcak olan bedene.

Verdiği onayı sözle tasdiklemek isteyerek konuştu kısık bir sesle, gözlerinin en derinine bakarak "Evlenirim."

Adamın yüzündeki aydınlanmayı ve sevinci görünce daha da inandı kendisine duyduğu sevgiye. Sevmişti bu adamı. Aşık olmayı bilmezdi Nare. Kalbi daha önce hiç böyle çarpmamıştı.

Ama şimdi.. Bu adamın yanındayken yüreği hızla çarpıyor, yanaklarına sürekli bir ateş vuruyordu. Her hareketini gözlüyordu adamın. Adım atışından nefes alışına kadar. Bu alışkanlık gibi olmuştu.

Aslan'ın yüzündeki sevince bakarken kendi yüzünde de aynı ibarelerin olduğunun farkında değildi. Ama Aslan bunu görerek daha da mutlu oluyordu. İçi içine sığacak gibi değildi onun da. Kızı daha ne kadar çekebilecekse yine kendisine çekti ve yanaklarını okşamaya başladı.

Gözleri yüzünün her yerinde dolaşıyor, ezberlemek ister gibi izliyordu. Bu kez yakınlığa dayanamayan Nare oldu. Yüzleri arasındaki kısa mesafeyi biraz kapatarak Aslan'a doğru yükseldi nefesi sıklaşarak.

Ama öpemedi. Nare başlatamazdı bunu utanıyordu. Aslan anlasın ve o öpsün istedi. Ki isteği de hemen yerine getirildi. Aslan zaten fırsat kolluyordu Nare'yi öpmek için, onun yaklaştığını görünce de hemen kapanmıştı dudaklarına.

Kendilerini unutana kadar öpüştüler suyun içinde. Nefesleri de karıştı mutlulukları da.

Bedenleri iç içe geçmiş gibi sarmalanmış, dudakları hiç ayrılmıyordu. Aslan ellerini Nare'nin vücudunda gezdirmemek için zor tutuyordu kendini. Elini onun ince beline yaslamış, sadece dudaklarına izin verebiliyordu.