DİVANELİ

43.Bölüm

📍Hoş geldiniiiiiiizzzzzzzz

Ben de hoş gelmişeeem

Ay sonunda içime sinen bir bölüm oldu şükür.. Umarım siz de beğenirsiniiiz. Oy vermeyi ve bool bol yorum yapmayı unutmayınız pliiis.

Keyifli okumalaaar..

(Şu gife bayılıyorum çünkü kadın da bayılıyor galiba öpüşürken mxkslsls)

*******

42.Bölüm

********

"Sonra yürürken Aslan amcamla İsa amcamı gördüm."

Yiğit küçük ağzına bir çatal dolusu patates kızartması doluşturup Gonca'nın kopyası olan gözlerini Nare'nin sarıya çalan gözlerine dikti.

Evde annesiyle fazla konuşmuyordu, Gülşah halasıyla yan yana gelince zaten konuşmaya fırsat bulamıyordu, babası desen her zaman yanında olamıyordu. Geri kalan aile üyelerinden de genellikle çekiniyordu Yiğit.

Ama Nare onlar gibi değildi.

Yiğit ne kadar çocuk olsa da hissediyordu, Nare yengesi kendisine bakarken daha çok konuşası geliyordu. Sanki ne yaparsa yapsın kızmazmış gibi, çiçeklerini koparıp mutlu olsun diye yine ona getirdiğinde öfkelenmez, saçını okşar gibi.

Çok sakindi Nare yengesi, karşısında oturup saatlerce konuşsa da dinliyordu kendisini. Çok bir şey yaşayıp anlattığı da yoktu tabi, otu çöpü de anlatsa sanki çok mühim biriymiş gibi gözlerini üzerinden ayırmıyordu Nare.

O yüzden kimsenin yanında açılmadığı kadar açılıyordu dili.

"Amcam dedi ki sen çok akıllıymışsın, nihale olduğunda birlikte çalışacakmışsınız."

Kaşları kalktı Nare'nin, elleriyle sardığı ince belli bardağı dudağına doğru yaklaştırdı, "Nihale mi?"

"Hı-hı.. Aslan amcam senden ayrılmazmış, seni çok seviyormuş." kaşınan burnunu bir o yana bir bu yana büktü, bir elinde çatalı bir elinde bardağı olduğu için kaşımaya vakti yoktu, "Siz birlikte uyuyorsunuz dimi?"

Nare'nin yüzü kızardı çocuğun ani sorusuyla, "Hımm." diye belirsiz bir yanıt verdi.

"Birbirini sevenler mi birlikte uyuyor. Ayrı uyuyunca sevmiyorlar mı?"

Nare çocuğun sorusunu düşündü biraz, ne yanıt vereceğini bilememişti. Tabi aklına geliyordu bir sürü söz, ama annesiyle babası ayrı uyuyorsa ne dese yanlış etkilenirdi Yiğit, "Bilmem ki, onu anlayacak kadar büyük değilimdir daha." dedi kaçamakça.

Yiğit güldü Nare'nin dediğine, "Kocamansın."

"Aa.. Hiç de bile." çocuğun hala güldüğünü ve tabaktaki patateslerle uğraştığını görünce konuya devam etti, "Başka ne dediler bakayım?"

"Amcam senden bir şey saklamayacakmış bir daha, söz vermiş. Dava da on gün sonraymış, deli topluyorlarmış. Niye deli topladıklarını anlamadım, davada işe yarıyormuş.."

Patatesi ağzına attıktan sonra ise en en önemli şeyi unuttuğunu fark etti Yiğit, ağzındakileri yarı çiğnenmiş yarı bütün yutarak gözleri sonuna kadar açık halde Nare'ye baktı..