DİVANELİ

11.Bölüm

📍Hoş geldiniiiiiiizzzzzzzz

Öhhü öhhüüü...

BALIKLI BÖLÜÜM HDJSKLCŞSLF

Sizi fazla tutmayalım buyrun keyifli okumalar dndkkdd

⭐🌟Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayınız kalpkalp birsürü kişi okuyor zaten, acaba bu bölüme 400 vote gelir mi??

*******

"O yar gelir, yazı da yaban gül olur yar yar gül olur.."

Eline tarağı alıp kestiği sakallarını taradı, düzenledi Aslan. Aynı anda diline takılan türküyü mırıldanıyordu.

"Yüzün görsem tutulur dilim lal olur yar yar lal olur.."

Aynadaki aksine şöyle bir baktı alıcı gözle, "İyi olduk herhalde ya..."

Düzensiz duran birkaç teli daha kesmek için aynanın kenarında duran usturayı alıp gözüne çarpan birkaç teli kesti, sakallarının üst tarafını da düzenledi.

"Aşka düşen divane gezer del' olur yar yar del' olur.."

Cihangir sessizce geldiği odada Aslan'ın halini görünce gülerek kapıya yaslandı ve kardeşini izlemeye başladı. Bu aralar pek bir neşeli, hayat doluydu Aslan, buna oldukça mutlu oluyordu Cihangir, ailenin her ferdi olabildikleri kadar mutlu olsunlar istiyordu.

"Ne bu hazırlık Aslan, düğün var da haberimiz mi yok?"

Aslan ağabeyini geldiğini görünce baktı gülerek, "Yok, yarın birlikte balık tutacağız Nare'yle."

"Balık mı? İnsan merkeze götürür de gezdirir kızı, sürekli köyde olacaksınız zaten."

Aslan bir anlık kararsızlık yaşasa da balık daha ağır bastı, "Hiç gürültü çekemem vallahi ağabey. Göz göze, diz dize olayım bana yeter. Hem günler çuvala mı girdi, çarşıyı da gezdiririm merkezi de."

"Göz göze diz dize ha.." Cihangir gayet keyifliydi, kardeşinin bu mutlu hali kendisini de iyi etkilemişti. "Sen öyle diyorsan.."

"Babaa. Babaaa!"

Arka odadan gelen sese karşılık verdi Cihangir, "Burdayım." Pıtı pıtı koşma sesleri geldi cevabının hemen ardından. "Babaaa." diyerek yapıştı küçük çocuk Cihangirin paçasına. Tırmanmak ister gibi pantolonunu tutarak yukarı çekmeye çalıştı kendisini.

Cihangir de bekletmedi, sağlam olan kolunu oğlunun beline sarıp hemen aldı kucağına. Çocuk önce amcasına baktı, sonra babasına dönüp küçük elleriyle yakalarını tuttu, yüzlerini yaklaştırdı mahzunca. "Annem bana kızıyor baba. Dövecekmiş beni."

Cihangir daha sıkı tuttu çocuğu sağlam olan koluyla, bahane arar gibi sordu "Sen de yapmışsındır bir muzurluk?"

Çocuk başını eğdi biraz, dudaklarını büzdü, "Bugün aşağıdaki kırmızı çiçeklerden kopardım bir tanecik."

Yiğit'in mahzun sözleriyle Cihangir sinirlenmemek için zor tuttu kendini. Kardeşinin keyifli halini bozmamak için son bakışını da atıp çıktı odadan, .

Aslan da sekteye uğrayan hazırlanmasına devam etti ama eski keyfi yoktu şimdi. Büyük ağabeyi gibi bir evliliği olsun istiyordu, evine koşa koşa gelsin, eşiyle kavga dahi etmesin. Küçük ağabeyi Cihangir yaptığı evlilikte aradığı mutluluğu bulamamıştı.

Hoş, onun mutluluk arayıp aramadığını da bilemiyordu Aslan. En çok eğlendiği vakitler oğlu Yiğit'le olduğu anlarıydı, Gonca'yla yan yana oldukları anda susup oturuyorlardı.