boss | chanlix

B5

"Sonunda geldin Felix." dedi Lisa tükenmiş bir sesle. Felix, kıkırdayıp direkt Bay Bang'ın odasına ilerledi. Kapıyı çalıp hızlıca içeri girdiğinde tahmin ettiği sahne ile karşılaşmıştı. Sinirli ve huysuz bir Bang Chan.

İnsanlar bir şey anlatmaya çalışırken sürekli bir şekilde homurdanan adama gülmemeye çalıştı. Belli ki hayatında ilk kez böyle bir şey yapıyordu. Adamın gergin yüz hatları üzerine fırça değdiren insanlara sadece sabır dilemekle yetindi.

Birkaç dakikanın ardından çalışanlar Chan'ın etrafından çekildi. Aynaya bakıp yüzünü buruşturdu ve ayağa kalktı. Hala neden yüzüğü bilekliğe bağlayan bir şey taktığını anlamaya çalışıyordu. Anlamsız savaşını kaybedince sinirli bakışlarını tüm bunların nedenine, Felix'e çevirdi.

Felix, dönen bakışlar ile hafifçe yutkundu. Koyu siyah bir göz makyajı yapılmıştı karşısındaki adama ve bu bakışlarını daha sert göstermesini sağlamıştı. Siyah gömleği ve siyah pantolon ile aşırı sade dursa da Felix istemsizce gözlerini çekemiyordu.

Chan, eline takılan şeyi düşünmeyi bırakıp en sonunda ceketini giydi. Felix, derin bir nefes alırken düşündü.

Böylesine şerefsiz bir adam nasıl bu kadar çekiciydi?

Yeniden bakışlarını gözüne yükseltti Felix ve Chan ile karşılaştı. Öksürüp başka yere baktı. Chan'ın yüzünde bir sırıtma meydana geldi. "Her ne yaptıracaksan yaptır ve otoparka gel." dedi. Felix, aklına gelen şey ile yeniden ona döndürdü gözlerini. "Çarşamba günü mülk seçimi yapmadık onu haftaya taşımamı ister misiniz?"

Chan, kaşlarını çattı. Felix'in dediği şeyler aklına gelince kendine sinirlendi. Nasıl bu kadar dalgın olup unutabiliyordu?

"Olur." dedi kısaca ve odadan çıktı. Arkasından göz deviren Felix ile birkaç çalışan kıkırdadı. Felix, koltuğa otururken çalışanlar yüzündeki makyajı silip yeni ve sade bir tane yapmaya başladılar.

Kısa sürmüştü, en azından Felix'e göre. Hepsine teker teker teşekkürlerini sunduktan sonra hızlıca odadan çıkıp otoparka inmek için asansöre bindi. Asansörün teker teker katları inişi onu geriyordu. Bang Chan, her ne kadar onu korkutmasa da onu sinirlendirip bugün olacak sunumu berbat etmek istemiyordu.

Asansörün durması ile dışarıya adımladı. Karşısında gördüğü limuzin ile duraksadı ve ardından aptallığına kendince laflar ederek arabaya ilerledi. Bu şirkette ondan başkasının limuzini olma ihtimali düşüktü.

Şoför kapısını açınca gülümseyerek arabaya bindi. Telefonu ile uğraşan adamı görünce rahatlama hissiyatı vücuduna yayıldı. Onunla uğraşmayacaktı en azından.

Sessiz ve gizli bakışmalar ile geçen yolculuğun ardından şoför arabayı durdurdu. Siyah film kaplı camlara rağmen ışıklar az da olsa gözlerine çarpıyordu. Kapısı açılınca kendini toparlayıp aşağıya indi. Chan gerindi ve ardından saatine baktı. Tam zamanında geldikleri için yüzünde tatmin edici bir gülümseme oluştu. Kendinden emin bir şekilde yürümeye başlayınca Felix de onu yakalamak için ardından ilerledi.

Kırlık alanda yapılmaktaydı gala. Etrafa yayılan çiçek kokuları ve arkada çalan caz Felix'in mayışmasını sağlamıştı. O, gençti ve bu yavaş olayları sevmiyordu. Takım elbise bile onun için zor gelirken bu ortama nasıl alışacağını düşünmeye çalıştı.

Etrafa özenle dizilmiş masalar ve ortada duran konuşma bölümünden gözlerini çekip gelen insanlara bakmaya başladı. Hepsi özenle oluşturdukları tarzları içinde narin bir şekilde yürümeye çalışıyorlardı. Felix, göz devirmemek için kendini zor tuttu. Bu saçma galadan sonra arkadaşlarıyla dışarı çıkıp dağıtmaya ihtiyacı vardı. Bu olaylar cidden kendini ağır hissetmesini sağlıyordu.

Gelen misafirleri tek tek yüzünde sahte bir gülümsemeyle selamlayan Chan'a eşlik ediyordu Felix de. Misafirler gözlerini Chan'dan çekemedikleri için onunla konuşmuyor, fark edenler de yeni odak noktaları olan çocuk hakkında her şeyi öğrenmek istiyordu.

Derin bir iç çekiş geldi Felix'in yanından. Felix, kafasını çevirdiğinde kaşlarını çatmış bir Bang Chan beklemiyordu. "Bir sorun mu var efendim?" diye sordu. Chan, kafasını olumsuz anlamda salladı ve karşıdan yürüyen kişiye zoraki bir gülüş sundu. "Hoş geldiniz." dedi Chan. İkisinden de kısa olan siyah saçlı adamın dudaklarında alaycı bir sırıtma oluştu. "Ah, Chan hadi ama ne bu resmiyet?" dediğinde Chan duygusuz bakışlarını devam ettirdi. Siyah saçlı olan çocuk Felix'i görünce sırıtışı büyüdü ve elini uzattı. "Ben Seo Changbin."

Felix'in gözleri Changbin'in yüzü ile eli arasında mekik dokudu ve ardından gülümseyip elini sıktı. "Lee Felix." Changbin'in yüzü şaşkın bir ifadeye büründü. "Ses değiştirme programı mı kullanıyorsun?" diye sorduğunda Felix hafifçe kıkırdadı. "Gala başlayacak seni masana alalım Changbin." ded Chan konuyu dağıtmak için. Changbin, bir süre Felix'e baktıktan sonra Chan'a kısa bir bakış attı ve sonrasında masasına geçti. Felix, ikilinin arasındaki gerginlikle rahatsız hissetmişti.

Herkesin masalara yerleştiğini görünce Chan konuşma bölümüne ilerledi. Arkasında büyük beyaz perdeye hazırladığı sunum yansıtılınca ilk önce mikrofonu kontrol etti, ardından cebindeki minik kumandayı çıkardı. Felix, sunumun başlangıcıyla yanından geçen bir garsondan kokteyl aldı. Onu eğlendirmesi gereken bir şey bulmalıydı sonuçta.

Sunum boyunca Felix'in odaklandığı Chan'ın hareketleriydi. Mimikleri, el hareketleri, kelimelerin telafuz şekli ve vücudunun gerginliğini izledi. Yakışıklı olduğunu kabul ediyordu ama kişiliği boktandı.

Sonunda sunum gittiğinde bardağı bir yere bırakıp uzun süre önce gözüne kestirdiği Lisa'nın yanına gitti. Gülüşler eşliğinde birileriyle sohbet ediyordu. Felix'i görünce sıcak bir gülümseme sundu. Yanındakilere tanıttıktan sonra Felix, Lisa'yı bir süreliğine almak için ricada bulundu.

Biraz daha sessiz bir ortama geçtiklerinde Felix Lisa'ya döndü. "Sunumu bittiğine göre gidebilir miyim?" diye sordu. Lisa, kafasını olumlu anlamda salladı. "Taksilerden birine bin, şirket ödüyor."

Felix, onunla vedalaştıktan sonra bir taksiye binmiş ve evinin tarifini vermişti. Yolda düşündüğü tek şey bu endüstrinin ne kadar sıkıcı olduğuydu. Mezun olacağı ve tamamen yeni bir düzen getireceği anları heyecanla bekliyordu.

••••••••••
iğrenç oldu ama olsun