boss | chanlix

B45+1

m (evet ramazan ramazan sizi günaha sokuyorum çünkü dün atmaya üşendim)

••••••••

Çok değil, Felix evliliğinden bir yıl sonra şirketinin olmasına hazır olduğunu fark etmişti. Chan'dan yardım almamaya çalışarak -çünkü bu Chan'dı, eşini asla zor duruma sokmayı sevmezdi.- kenarda biriktirdiği parasını şirket açmaya harcamıştı. Yöneldiği alan moda olduğundan onun üzerine bir şirket açmanın daha mantıklı olacağına karar kılmış ve o yönde ilerlemişti. Daha şirketi bir aydır şirket var olmasına rağmen kusursuzca çalışan çalışanları ve mükemmel bir patronu vardı. Yakında piyasaya sunacakları ilk koleksiyondan kaynaklı her gün ortam hararetliydi. Tabii bunları daha Chan görememişti çünkü son iki aydır yoğun bir şekilde bir projede çalışıyordu ve herhangi bir boş vakit yakalayıp tebrik etmeye gidememişti.

Bugüne kadar.

Chan tanıdık olmayan şirkete arkasında çiçek taşıyan adamlarla girdiğinde etrafa bakındı. Etrafın cafcafı gözünü alıyordu. Şaşırması saçmaydı aslında. Felix ve Chan bu konularda tamamen zıttı. Mesela şu an Chan'ın üzerinde siyah bir takım elbise varken önünden geçen çalışanın üzerinde leopar desenli bir pantolon vardı. Yüzünü buruşturdu. Bir moda şirketine göre Chan bile berbat kaçtığını söyleyebilirdi.

Rastgele yürüyen bir kadını durdurdu. "Patronunuz nerede?" Kadın baştan aşağıya Chan'ı süzdü. Felix ile Chan'ın evliliklerini bilmeyen kimse yoktu şirkette. "Şurası." Solda gösterdiği siyah kapılı odaya ilerledi. Kadın göz devirdi. Bir teşekkür fena olmazdı.

Chan kapıya gelince arkasına döndü. Direkt arkasında duran adamın elindeki papatya buketini aldı. "Diğer çiçekleri girişe koyun, Felix sonra ayarlar." Adamlar kafalarını salladılar ve yanından ayrıldılar. Chan son kez ceketini düzelttikten sonra kapıyı çaldı. "Gir." sesi ile kapıyı araladı.

Felix bilgisayarda bir şey ile uğraştığından Chan'ı görmemişti. Chan kapıyı kapatırken koltuğunda bacak bacak üstüne atmış ve dikkatli bir şekilde ekranı inceleyen Felix'i izliyordu. Üzerinde düğmeler bulunan boğazlı gömleği, siyah pantolonu ve siyah botları ile yandan bile mükemmel duruyordu.

Felix oluşan sessizliğin ardından kafasını kaldırdı. Gördüğü yüz ile gülümsedi. Ayağa kalkıp yanına gitti ve sıkıca sarıldı. "Hoş geldin." dedi büyük bir mutlulukla. Chan gülümseyip karşılık verdiğinde onu özlediğini fark etmişti. Evdeki zaman yetmiyordu bir yerden sonra.

Felix geri çekildiğinde Chan'ın elindeki çiçeği fark etti. "En sevdiklerim!" Chan, Felix'e neredeyse her zaman papatya verir ve her zaman da aynı tepkiyi alırdı ondan. Bunu fazlasıyla sevimli buluyordu.

Felix buketi alıp sarılırken Chan odanın içerisine ilerledi. Kendi odası gibi sade olması şaşırtmıştı birkaç dekor dışında. "Koleksiyona o kadar odaklandık ki, odama bir şey yapamadım." Chan güldü. Bir şey olduğu belliydi yoksa Felix asla dekor yapmadan duramazdı.

Odayı incelemeyi bitirdiğinde kendini Felix'in oturduğu koltuğa attı. Felix umursamadan koltuklara buketi bıraktı. "Nasıl buldun şirketimi?" Gözleri parlayarak sorduğunda Chan arkasına yaslanıp gülümsemişti. "Sahibi kadar harika." Felix kıkırdamıştı. "Senin işin nasıl gidiyor hayatım?" Chan işini hatırlayınca derin bir iç çekti. "Yorucu. Aptal adamlar altyapı için hangi malzemeyi seçeneğine bile karar veremiyor." Felix omuz silkti. "Biraz daha sabırlı olmalısın insanlara karşı." Chan, Felix'i inceledi ilk baştan. "Tek sana karşı sabırlı olmam yeterli."

Felix güldü. Yanına ilerledi. Felix yanına yaklaşınca Chan onu bileğinden tutup kucağına çekti. Felix, Chan'ın kucağına düşerken Chan çoktan kolunu beline sarmış kafasını boynuna koymuştu. "Özledim seni." Yüzükler ile süslü parmakları Chan'ın saçları arasında gezindi. "Ben de seni özledim." Chan huzurlu hissettiği saniyelerden aklına gelen düşünce ile çok çabuk uzaklaşmıştı. "Lanet." sinirle fısıldamıştı. Felix geriye çekildi. "Ne oldu?" Chan gözlerini kaçırdı. "Ben sana aldığım hediyeyi unuttum." Felix bir şey olduğunu sandığı için hem kendine hem Chan'a kızdı. Cidden bunu mu dert ediyordu?