boss | chanlix

B25

"Ay bunlar çok tatlı!"

İki genç de gelen bağırtı ile gözlerini aralamıştı. Chan huysuzca homurdanırken Felix neler olduğunu anlamaya çalışıyordu. Yeniden düzelen odağı ile yatak odasının kapısına baktı. Karşılaştığı uzun, sarışın saçlı ile gözleri daha da büyüdü. Kötü bir şey olmamasına rağmen yerine sindiğinde Hyunjin daha çok işkillenmişti. "Kesin seviştiniz değil mi? Masum sevgilim görme bunları." Jeongin'in gözlerini eliyle kapatırken Chan gözlerini devirmişti. "Ben sana neden evimin anahtarını verdim ki?" Chan kafasını yastığa bastırdı daha çok. "İyi ki verdin yoksa ölene kadar benden saklardınız."

"Hyunjin, düşündüğün gibi bir şey olmadı." Hyunjin tek kaşını kaldırdı. "Demek daha beter şeyler oldu. Ben de seni masum sanardım Felix!" Felix'in yanakları ısınırken Chan'ın sarsılan omuzlarını gördü. Güldüğü ve durumdan keyif aldığı çok belli oluyordu. "Bir şey der misiniz Bay Bang?" Şokla Felix'in yüzüne baktı Hyunjin. "Bir de fantezi eklemişler. Tut beni Jeongin, düşüyorum!" Arkasına baktı ve kendini yavaşça sevgilisine bıraktı. Jeongin gülerken onu tutmuştu. Hyunjin onu dönüp öptükten sonra yine eski haline dönmüş ve dramatize etmeye devam etmişti.

"Kes oyunculuğu Hyunjin." Sert çıkan ses ile Hyunjin hemen yerinde doğrulmuş ve üzerini silkelemişti. "Bunak." diye mırıldanmıştı. Kafasına yediği yastık ile küçük bir çığlık atıp Chan'ın ateş saçan gözleriyle karşılaşmıştı. "Seni duyabiliyorum ve aramızda 3 yaş var sadece aptal." Felix, Chan'ın iş adamı kişiliğinden uzaklaştığını fark ederek gülümsedi. "Buna nasıl katlanıyorsun Felix? Hayır yani şu suratı her şeye rağmen çekemezdim, büyük bir başarı yani. Sana ödül almalıyım." Chan ayağa kalktı. İstemsizce Hyunjin bir iki adım gerilemişti. "Bir daha sevgililik namına bir atıfta bulunursan-" Hyunjin sırıttı ve sözünü kesti. "Asistan olarak bahsediyordum sen neden sevgili dediğimi sandın ki? Zihnin de güzel çalışıyor."

Chan düz bakışlarını Hyunjin'den çekip Jeongin'e döndürdü. Geçmiş zamanlarda onunla çalışmasına rağmen hâlâ Chan'ın kişiliğini biliyordu. "Gidelim hayatım, ne dersin?" Hyunjin'in kolunu çekiştirdi. "Bir dakika bekle." Chan komodinin en alt çekmecesine eğildi. Şifreli çekmeceyi açtı ve içinden bir kart çıkardı. Kartı Hyunjin'e gösterdi. Hyunjin'in gözleri parladı. "Bu kart," Kafasını çevirip Felix'e döndü. "Felix için. Dün direkt evime geldiğinden aynı kıyafetle. Onu güzel bir mağazaya götür ve istediği şeyleri almasını sağla ama sakın kendine harcama yapmaya çalışma Hwang Hyunjin." Hyunjin somurturken Felix şaşkınlıkla Chan'a dönmüştü. Elindeki siyah kart ile daha çok şok olurken ne yapacağını şaşırdı. "Gerek yok efendim, aynı kıyafet ile kalabilirim." Chan'ın pek dinler gibi bir hali yoktu. Kartı kucağına bıraktı. "Teşekkür mahiyetinde gör lütfen."

Chan'ın ricada bulunması daha da garipti. Ya tüm parasını harcasaydı ya da kaçsaydı? Neden böyle bir hareket yapmıştı ki?

Chan Hyunjin'in yanından geçti. "Duşa gireceğim ve çıktığımda bu evde olursan Hyunjin seni havuzumda boğarım." Hyunjin yüzünü buruşturdu. "Cimri adam bari milyonlar değerindeki arabalarınla çarparak öldür!" Sinirle söylediği şeye karşı Chan umursamadan ilerlerken Felix ve Jeongin ona ne yaptığını sorgularcasına bakmıştı. "Vizyon sahibi olmam benim suçum mu?" İkisinden de cevap gelmeyince dudak büzdü. "Gidelim yoksa dünya bir mükemmelliğe elveda etmek zorunda kalacak."

Gülüşler eşliğinde üçü de evden çıkarken Chan duş için suyu açmış ve kendini altına atmıştı. Hala nasıl deliksiz ve uzun süreli bir uyku çektiğine anlam veremezken yüzünü ovuşturdu.

"Felix." diye mırıldandı.

Her şeyin nedeni olan pembe saçlı çocuğa karşı ne yapacağını bilmiyordu. Deli gibi nefret duygusu beslemek ve onu kendinden uzaklaştırmak istiyordu. Gülümsemesinin vücuduna yaydığı huzur verici his rahatsızlık uyandırmaya başlamıştı gün geçtikçe, gülüşünün kalbinde yarattığı dengesiz hızlanma ise cabasıydı. Ona tanıdığı istemsiz özgürlük alanı karşısında ise ne yapacağını bilmiyordu. Chan her bulmacayı çözebilmesine rağmen hayatında ilk kez bu denli zoruyla karşılaşmıştı.