boss | chanlix

B29

Felix saçını düzeltip son defa aynaya baktı. Dans edecekleri için çok fazla özen göstermemeye çalıştı ama aynı zamanda Chan ile görüşeceği ayrıntısı olunca az da olsa dikkat etmişti.

Felix aşırı utangaç bir insan değildi. Dansını ortaya koyduğu zamanlar bazen fazlasıyla izleyiciye sahip oluyordu ve bu, onun sanatını icra etmesini engel olmuyordu ama bugün Chan'ın önünde tam olarak tanımadığı biriyle dans edecek olması istemsizce hata yapabileceği gerçeği ile utanmasına yol açıyordu. Chan'ın dikkatli bakışlarını üzerinde hissedecek olması gerici bir gerçekti. Yargılamayacağına emindi -yani en azından Chan son zamanlarda bunu yapmayacağını belli eden hareketler sergiliyordu.- ama her zaman beyninin köşesinde diğer ihtimaller yankılanıyordu.

Gülümseme sundu aynaya, yapabilirdi.

Kapısı çalınınca derin bir nefes aldı. Odasından çıkıp kapıya ilerledi. Kendini rahatlattı ve kapıyı açtı. Karşısında resmî giyinmemiş bir Chan ile karşılaşınca şaşırmıştı. Hyunjin'in yemeğe davet ettiği akşam gibi giyinmişti ama bu sefer siyah hoodiesinin üzerinde birkaç beyaz desen vardı. Geri kalan siyah pantolon ve siyah bot aynıydı.

Felix'in gözleri dağınık saçlarında gezinirken "Gidelim mi?" diye sormuştu Chan. Felix kafa salladığında geri çekilip ona yol vermişti. Felix kapıyı kapatıp ilerlemeye başladı. Karşısında duran eski model arabayla Chan'a döndü. "Bu ne?" Aşağılama amaçlı olmadığını ikisi de biliyordu ama şaşırtıcı gelmişti Felix'e. "Ayrıca takım elbise de giymemişsin, iyisin değil mi?" Chan gülüp arabanın yanına geldi ve kapıyı açtı. "Seni tanımanın diğer bir yolu olarak kendimi göstermek olduğunu düşündüm. Bang Chan değil de Chan halimi gösteriyorum şu an." Felix nezaketine karşı gülümsedi kapının yana gelirken. "Peki Christopher'ı ne zaman göreceğim?" Chan duraksadı. Seungmin'in ona öyle seslendiğini bir an unutmuştu. "Hayatına kabul ettiğinde." Felix cevaplamadan arabaya bindi. Chan kapıyı kapatıp kendi bölümüne geçti.

Arabaya çalıştırdığında ona döndü. "Nasıl tarz sevdiğini tam çıkaramıyorum o yüzden elimden geldiğince bir liste hazırladım, dinletebilir miyim?" Felix gittikçe şımardığını hissediyordu. İnsanlar birbirine liste hazırlayabilirdi ama bu Chan'dan gelince garip geliyordu çünkü Chan'ın böyle şeylerle uğraşacak olması çok uzaktı.

"Elbette." Chan kaseti yerleştirdiğinde Felix, Chan'ın eski şeylere olan hayranlığını fark etti.

Taktıktan sonra yola devam etti. Felix'in kulağına hoş melodiler dolarken gözleri Chan'ın üzerinde geziniyordu. Her ne kadar hala dümdüz baksa da yüz hatları gergin ve kaşları sürekli çatık değildi. Şirketle karşılaştırılınca şu an daha rahat görünüyordu.

"Neden çok az gülüyorsun?" Odağı bir süreliğine Felix'e geçse de yeniden yola odaklandı. "Bilmem, kendimi bildim bileli yüz ifadem böyle." Omuz silkerek söylediği şeye karşılık Felix kafasını çevirdi. Garip geliyordu, bir insanın bu kadar duygusuz gibi görünmesi.

Ne kadar sürenin geçtiği bilinmez ama araba durmuştu. Bir apartmanın önünde olduklarını fark edince Felix, Chan'a döndü. "Hyunjin'den daha büyük ve gösterişli bir yer beklerdim." Chan güldü. "Aslında dans konusunda biraz mükemmelliyetçidir. Hata yapabilir diye çalışırken kimsenin onu görmesini istemiyor, tabii bu tür eğlence olaylarını saymazsak." Hyunjin'in böyle bir özelliğe sahip olduğunu öğrenmek Felix'i şaşırtmıştı.

Chan arabadan inip Felix'in kapısını açınca Felix gülümseyerek aşağıya indi. Şehrin ortasında olmalarına rağmen bulundukları mahallede fazlasıyla gürültü yoktu, hoştu.

Felix, Chan'ın peşinden giderken apartmanın içini inceliyordu. Sıradan bir apartmandı ve bu Felix'i daha çok mutlu etmişti çünkü pahalı herhangi bir dans stüdyosuna gitmek istemiyordu.