boss | chanlix

B31

Aniden açılan kapısıyla Felix irkilmiş ve kafasını kaldırmıştı. "Toplantı olacak çabuk toparlan." Lisa'nın hızlıca söylediği şeyler kapattığı kapı ile havada kalmıştı. Felix şaşkınlıkla Chan'ın programına bakmıştı. Evet, bir toplantı görünüyordu ama toplantıya girecek asistan Lisa'ydı. Çok sorgulamamak şu anlık daha iyi bir seçenekti o yüzden gerekli tüm her şeyini alıp odasından çıktı.

Etrafa bir kargaşa hakimdi. Herkes oradan oraya koştururken Lisa ceketini giyiyordu. Yanına gitti Felix. ''Bir sorun mu var? Sen girecektin toplantıya.'' Lisa eşyalarını toplarken Felix'e baktı. ''İnşaat yapılan arazide problem çıkmış, Bay Bang'ın bu toplantısı aylar önceden belirlendiği için de ayrılamıyor şirketten. Benim yerimi dolduracaksın umarım bir problem olmaz.'' Felix gerilmeye başlamıştı. ''İlk toplantım ve belli ki önemli, bocalama ihtimalim bu yüzden çok yüksek.'' Lisa samimi bir şekilde gülümsedi ve elini Felix'in omzuna koydu. ''Gelecekteki mesleğin bu olacak. Hem sen başarılı bir asistansın, eminim bunu da halledersin.'' Güven verici bakışların ardından Felix istemese bile cesaretlenmişti. Yapabilirdi.

''Dikkatli ol.'' dedi Felix, Lisa çantasını omzuna asarken. ''Sen asıl dikkatli ol.'' Lisa, Felix'in bir şey demesine izin vermeden asansöre bindi. Felix iç çekerken arkasını döndü ve Chan'ın odasına ilerledi.

Kapının dışından duyulan sinirli ses istemsizce Felix'i irkiltmişti. Her ne kadar cesaret alıp bazen Chan'ın üzerine gitse de Chan'ın sinirli hali ona korkutucu geliyordu.

Kapıyı çaldı. Sesindeki sertlik bozulmadan girilmesi söylendi. Felix sessizce araladığı kapının arasından süzüldü ve kapıyı kapattı. Odanın içinde sürekli hareket eden Chan'ı gördüğünde yutkundu. ''Ağlamalarınızı çekmek için sizi almadım o işe!'' Eli saçlarından geçerken kafasını çevirip kimin geldiğine baktı. Felix'i görünce her bir hattının gevşediğini hissetti. Karşıdaki adamın konuşmalarını umursamadan telefonu kulağından çekti ve yüzüne kapattı. Gülümsedi karşısındaki çekingen bedene. ''Hoş geldin.'' Daha demin çıkan sesine tezat olarak sakindi.

''Şey, galiba ben de toplantıya katılıyormuşum.'' Chan olumlu anlamda kafasını salladı. İstemsiz gelişen bu olay gününü aydınlatmıştı.

Chan son zamanlarda çok açık ve çok hızlı gittiğini düşünüyordu. Ona karşı kurduğu cümleleri, hissettiği tarifsiz duyguları ve sergilediği hareketleri sanki neredeyse yıllardır aşıkmış gibi gösteriyordu onu. Yıllardır herhangi birinden hoşlanmadığından kaynaklı mıydı bilmiyordu ama ona karşı yaptığı her şey normalde küfürle anacağı şeylerken hoşuna gidiyordu. Umuyordu ki Felix de bundan rahatsız olmuyordu.

''Evet Bayan Manoban inşaat ile ilgilenecek.'' Felix gözlerini kaçırdı. Üzerinde garip bir tedirginlik vardı sanki bir şey olacakmış gibi. ''Anladım.'' Chan masasına yaslanırken Felix'i inceliyordu. Diğer günlerin aksine ceket giymemişti. Beyaz gömleği, siyah pantolonunun sadeliği, kulağındaki çelik uzun küpeyle bozuluyor ve bu Felix'i sadece daha iyi gösteriyordu.

''Yanımda olman bana şans getirecek.'' Yeniden gözleri Felix'i bulduğunda Felix hafifçe gülümsemişti. ''Şansa ihtiyacınız olduğunu sanmıyorum.'' Chan omuz silkti, yalan söyleyemezdi. ''Evet aslında yok ama bu sana ihtiyacım olduğunu saklamak için kullandığım bir şeydi.'' Aslında Chan bir yandan haklıydı. Şansı yaver gitmese buralarda olması biraz zordu.

''Bay Bang keşke korkaklık yapmayıp direkt söyleseniz.'' Chan karşısındaki çocuğun bu hareketlerine bayılıyordu. Meydan okumayı kendince kabul edip yaslandığı masadan doğruldu ve ona doğru ilerledi. Duvar ile arasında çok mesafesi olmayan Felix ona doğru gelen adımlarla kendini istemsizce duvara yaslamıştı. Chan özel alan denen şeyi bilmeyerek dibine girmişti. Gözleri yüzünün her bir noktasında gezdikten sonra gözlerine geldi. ''Sana ihtiyacım var.'' Felix yutkundu. Bunu beklememişti ve Tanrı aşkına, ne zamandan beri Chan'ın dudakları bu kadar cezbedici duruyordu?