Υπερδίδυμοι

Ψάχνοντας την δύναμη του Μενέλαου

Την επόμενη μέρα

Ο Μενέλαος και η Άννια από την ώρα που είχαν ξυπνήσει σκευτόντουσαν πως θα εξηγούσαν στον Κυριάκο ότι είχε συμβεί.Από τις σκέψεις τους έβγαλε το απότομο άνοιγμα της πόρτας.Μαντέψτε ποιος ήταν...ποιος άλλος; ο Κυριάκος!Ο Κυριάκος κοιτούσε μια το άγνωστο για αυτόν κορίτσι και μια τον αδελφό του.Από την άλλη η Άννια εξέταζε με το βλέμμα της τον Κυριάκο από πάνω μέχρι κάτω.

-Ποια είναι αυτή; ρώτησε ο Κυριάκος.

-Είμαι η Άννια,απάντησε το κορίτσι.

-Θα μένει μαζί μας για λίγο καιρό,συμπλήρωσε ο Μενέλαος.

Αυτό που είπε ο Μενέλαος ήρθε λίγο απότομο στον Κυριάκο.Ο Μενέλαος το κατάλαβε και άρχισε να του εξηγεί.Το κορίτσι πήρε τον λόγο:<<Πρέπει να ξέρω ποιες είναι οι δυνάμεις σας.>>

-Εξυπνάδα...είπε ο Κυριάκος.

-Γοητεία,συμπλήρωσε τα λόγια του Κυριάκου ο Μενέλαος.

-Εσύ Μενέλαε ποια άλλη δύναμη έχεις εκτός από την ταχύτητα;ρώτησε η Άννια.

-Δεν έχω άλλη,απάντησε ο Μενέλαος.

-Σίγουρα έχεις άλλη μία,απλά δεν την έχεις ανακαλύψει ακόμα.Είπε με σιγουριά η Άννια.Ύστερα,έβγαλε από τον λαιμό της ένα κολιέ-στικάκι.

-Εδώ μέσα θα την βρούμε,είπε το κορίτσι.

-Εγώ να πηγαίνω, είπε ο Κυριάκος και έφυγε.

Τα δύο παιδιά έμειναν μόνα τους.Η Άννια έβαλε το στικάκι στον υπολογιστή και πληκρολόγησε τον κωδικο.Έπειτα, άρχισε να διαβάζει φωναχτά:Invisivility,Strength...

-Πώς θα καταλάβω τι από όλα αυτά έχω; ρώτησε ο Μενέλαος.

-Θα πρέπει να τα δοκιμάσεις όλα.Ξεκινάς αμέσως...είπε το κορίτσι.

Η Άννια έρχισε να δείχνει στον Μενέλαο τι έπρεπε να κάνει και ο Μενέλαος υπάκουε.Είχαν δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα και τίποτα δεν ταίριαζε στο αγόρι.

-Αλήθεια,εσύ ποιες δυνάμεις έχεις;ρώτησε ο Μενέλαος.

-Μπορώ να σπάω τζάμια και μετά να μην είναι σπασμένα,είπε για πλάκα το κορίτσι.

Ο Μενέλαος γέλασε...

-Σοβαρά τώρα...της είπε.

-Μπορώ να γυρίσω πίσω τον χρόνο...

-Γιατί δεν τον γύρισες όταν πέθανε η μητέρα σου;

-Επειδή μπορώ να τον γυρίσω μόνο μια φορά.Επίσης,μπορώ να τηλεμεταφερθώ,για αυτό σε βρήκα τόσο εύκολα.Πίσω στο θέμα μας,πρέπει να βρούμε ποια είναι η δικιά σου δύναμη.

Τα παιδιά συνέχισαν να δοκιμάζουν πράγματα όταν η Άννια θυμήθηκε κάτι.

-Νομίζω ότι είσαι σαν τον θείο μου...

-Τι είχε ο θείος σου;

-Δεν είμαι σίγουρη για το αν έχω δίκιο...μπορείς να προστατέψεις τους ανθρώπους που αγαπάς.

-Με ποιον τρόπο;

-Τον τρόπο θα τον βρεις μόνος σου.

-Και αν δεν τον βρω;

-Θα τον βρεις...Έχετε τίποτα να φάω;

Ο Μενέλαος άνοιξε το ψυγείο...τίποτα.

-Αν θυμάσαι χθες όταν πεινούσες έφαγες ότι είχε απομείνει.Θα πάω για ψώνια.

-Θα έρθω μαζί σου, είπε η Άννια.